Sint-bernard Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Zacht en waardig, de Sint-Bernard is een van de meest populaire reuzenrassen. Zijn krachtige en gespierde bouw contrasteert met de wijze, kalme uitdrukking. Het ras heeft lang of kort haar, variërend in kleur van diep tot meer vergeeld bruin, met altijd witte aftekeningen.

Fysieke eigenschappen

Krachtig en goed gespierd, heeft de Sint-Bernardhond de kwaliteiten die nodig zijn om kilometers door diepe sneeuw te reizen. Dit lange en sterke ras heeft een imposante gestalte. Door zijn uitdrukking ziet hij er intelligent uit. De vacht van de Sint-Bernardus kan ondertussen een van twee varianten zijn: de ene is glad met dicht en taai kort haar en de andere is langer met licht golvend of steil haar van gemiddelde lengte.

Persoonlijkheid en temperament

Hoewel de Sint Bernard niet erg speels is, is hij geduldig, zachtaardig en gemakkelijk in de omgang met kinderen. Het is bereid om te behagen en toont ware toewijding aan zijn familie. Soms vertoont de hond zijn koppige trek.

Zorg

Aan de dagelijkse trainingsbehoeften van de Sint Bernard wordt voldaan met korte runs en gematigde wandelingen. De hond is het beste als hij buiten opgroeit, en houdt hem uit de buurt van gladde oppervlakken. Te grote puppy's, die binnenshuis worden grootgebracht, zijn vatbaar voor heupproblemen.

De Sint Bernard verdraagt geen hitte; in feite houdt het van koud weer. Het doet het het beste als het toegang krijgt tot de tuin en het huis. De vacht moet wekelijks worden geborsteld en vaker tijdens het ruiseizoen. Bovendien hebben veel St. Bernards de neiging om te kwijlen.

Gezondheid

Het Sint Bernard-ras, dat een levensduur heeft van 8 tot 10 jaar, kan last hebben van grote gezondheidsproblemen zoals heupdysplasie (CHD), elleboogdysplasie, maagtorsie, osteosarcoom, distichiasis, entropion en ectropion. Het is ook vatbaar voor kleine gezondheidsproblemen zoals hartaandoeningen, cardiomyopathie, osteochondritis dissecans (OCS), diabetes, toevallen, cervicale wervelinstabiliteit (CVI) en hotspots. Om enkele van deze problemen te identificeren, kan een dierenarts heup-, elleboog- en oogonderzoeken bij de hond uitvoeren.

Geschiedenis en achtergrond

Afkomstig van de Romeinse Molossische honden, ontwikkelde de Sint Bernard zich van 1660 tot 1670 tot de indrukwekkende levensreddende hond. Gedurende deze tijd werd de eerste lichting van deze grote honden naar het St. Bernard Hospice gebracht, een opvangcentrum voor reizigers verhuizen tussen Zwitserland en Italië. Oorspronkelijk hielp het ras bij het draaien van spitten, het trekken van karren en fungeerde het misschien als metgezellen of waakhonden, maar al snel ontdekten de monniken dat de honden uitzonderlijke padvinders in de sneeuw waren. Een Sint Bernard zou verdwaalde reizigers opsporen, het gezicht van de verdwaalde likken, naast hem gaan liggen om hem warmte te geven en hem helpen herleven. De hond vervulde deze gewaardeerde rol meer dan 300 jaar en redde maar liefst 200 levens.

De meest bekende van de St. Bernard-honden was Barry, die zo'n 40 levens redde. Voorafgaand aan de dood van deze hond stonden de Sint-Bernard onder andere bekend als "Hospice Dogs". Toen de beroemde Barry stierf, werden de honden echter Barryhund genoemd, naar hem.

In het begin van de 19e eeuw stierven talloze honden door ziekte, slecht weer en inteelt. In 1830 werden een paar van de overgebleven exemplaren gekruist met Newfoundlands, waardoor het eerste langharige ras van de Sint Bernard-variëteit ontstond. Het bleek dat lang haar de hond kon beschermen in zeer koude sneeuw, maar het was een belemmering omdat de sneeuw aan de vacht bleef plakken. Daarom werden de langharige variëteiten niet gebruikt voor reddingswerk.

St. Bernards werden halverwege de 19e eeuw naar Engeland geëxporteerd en werden voor het eerst de 'heilige hond' genoemd. In 1865 werd het ras gewoonlijk Sint-Bernard genoemd en werd het in 1885 geregistreerd door de American Kennel Club. In die tijd waren Amerikaanse hondenliefhebbers dol op het ras, waardoor de Sint-Bernard in 1900 enorm populair werd. De hond blijft een van de meest populaire reuzenrassen van vandaag.