Tibetaanse Terriër Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De Tibetaanse Terriër is geëvolueerd in het extreme klimaat en het moeilijke terrein van Tibet. Het heeft een beschermende dubbele laag, compact formaat, unieke voetconstructie en grote wendbaarheid.

Fysieke eigenschappen

De Tibetaanse Terriër heeft een dubbele vacht, bestaande uit een dichte, fijne, licht golvende of rechte en lange bovenvacht en een wollige, zachte ondervacht, die hem bescherming biedt tegen het moeilijke Tibetaanse klimaat. Zijn voorsnuit en ogen blijven bedekt met lang haar.

De Tibetaanse Terriër is geëvolueerd als een veelzijdige hond en kan zijn eigenaar volgen en elke taak uitvoeren. Het heeft een krachtige, compacte en vierkante bouw. De grote, ronde en platte voeten van de hond hebben een sneeuwschoeneffect voor uitstekende grip op moeilijk terrein. Zijn pas is moeiteloos en vrij.

Persoonlijkheid en temperament

De Tibetaanse Terriër houdt van een lekker dutje binnenshuis, een avontuurlijke excursie in het veld of een stevig spel in de tuin. De beminnelijke en zachtaardige Tibetaanse Terriër is niet alleen een betrouwbare maar ook een charmante metgezel, zowel buiten als binnen. Het is erg gezellig, gevoelig en altijd bereid om te behagen.

Zorg

Hoewel de Tibetaanse Terriër buiten kan leven in koele of gematigde klimaten, is hij het meest geschikt als binnenhond met toegang tot de tuin. Zijn lange vacht vereist een of twee keer per week goed kammen of borstelen.

De Tibetaanse Terriër houdt van verkennen en rennen, en vereist dagelijkse oefening in een veilige en afgesloten ruimte. Aan zijn trainingsbehoeften kan gemakkelijk worden voldaan door een lange wandeling aan de lijn of een levendig spel in de tuin.

Gezondheid

Het Tibetaanse Terriër-ras, dat een gemiddelde levensduur heeft van 12 tot 15 jaar, is gevoelig voor grote gezondheidsproblemen zoals progressieve retinale atrofie (PRA) en lensluxatie, evenals kleine problemen zoals patellaluxatie, ceroïde lipofuscinose, cataract, hondenheup dysplasie (CHD) en hypothyreoïdie. Vaak wordt distichiasis opgemerkt bij dit ras; oog-, heup- en schildkliertesten worden aanbevolen voor honden van dit ras.

Geschiedenis en achtergrond

Geregistreerd door de American Kennel Club in 1973, is de geschiedenis van de Tibetaanse Terriër even mysterieus als de valleien en bergen waar het vandaan komt. Het werd bijna twee eeuwen geleden ontwikkeld in Lamaïstische kloosters. De honden werden behandeld als gezinsgenoten en niet als arbeiders, maar af en toe hielpen ze bij het hoeden en andere landbouwtaken. Bekend als heilige honden of 'gelukbrengers', wordt de geschiedenis van het ras als een mythe beschouwd.

Eén verhaal beweert dat een hoofdroute naar een vallei werd belemmerd door een aardbeving in de jaren 1300. Slechts een handvol bezoekers reisde naar de 'Lost Valley' en ze kregen een gelukbrenger om hen te helpen bij hun terugkeer. Deze honden werden niet verkocht, omdat ze geluk brachten, maar werden aangeboden als speciale blijk van dankbaarheid.

In 1920 ontving een Indiase arts genaamd Dr. A. Grieg zo'n hond als een geschenk voor het geven van medische behandeling. Hij was zo geïnteresseerd in het ras dat hij meer honden kreeg en begon te fokken en te promoten.

In 1937 werd het Tibetaanse Terrier-ras voor het eerst erkend in India. Later werd het een veel voorkomende deelnemer in Engelse hondenshows en in de jaren vijftig stapte het in de Amerikaanse ring.

De Tibetaanse Terriër is eigenlijk geen terriër, maar wordt zo genoemd vanwege zijn terriërachtige grootte.