Ierse Rood-witte Setter Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De Ierse rood-witte setter is een jachtras dat in het veld vooral bekend staat om zijn atletische bouw en scherpe persoonlijkheid. Dit intelligente hondenras vereist dagelijkse beweging en bescheiden vachtonderhoud. Het wordt beschouwd als een perfecte gezinshond.

Fysieke eigenschappen

Deze Ierse setter heeft een sterke en gespierde bouw, omdat hij meestal voor het veld wordt gefokt. De zijdeachtige vacht is wit met dieprode vlekken, met bevedering aan de benen, oren en borst. De gemiddelde lengte voor de Ierse rood-witte setter varieert van 22 tot 26 inch en weegt ongeveer 50 tot 70 pond.

Persoonlijkheid en temperament

De Ierse rood-witte setter heeft een vriendelijke en vriendelijke houding, met een scherpe en intelligente houding. Deze Setter bouwt graag een persoonlijke band op en is goed met andere honden.

Zorg

De Ierse rood-witte setter hoeft de vacht slechts af en toe te trimmen en te verzorgen om zijn natuurlijke uiterlijk te behouden. Oorspronkelijk gefokt voor de jachtvelden, vereist het veel beweging, zoals joggen of een grote tuin om vrij in te bewegen.

Gezondheid

De Ierse rood-witte setter heeft een gemiddelde levensduur van 11 tot 15 jaar. Hoewel gezondheidsproblemen niet prominent aanwezig zijn bij Ierse rood-witte setters, is een meer voorkomend probleem posterieure polaire cataract, wanneer cataracten zich aan de achterkant van het oog vormen. Zeldzamere ziekten bij de Ierse rood-witte setter zijn heupproblemen en de ziekte van von Willebrand, die voorkomt dat bloed stolt.

Geschiedenis en achtergrond

De meeste mensen zijn veel meer bekend met het ras Rode Setter. Er wordt echter aangenomen dat de rood-witte setter, die dateert uit de 17e eeuw, eigenlijk de oudste van de twee rassen is. Tegen het einde van de 19e eeuw had de rood-witte setter, net als veel andere rassen uit die tijd, in aantal te lijden onder de ontberingen van de Eerste Wereldoorlog in Ierland. Zijn aantal werd zelfs zo zeldzaam dat men dacht dat het ras was uitgestorven.

Gelukkig bleken de pogingen om de Ierse rood-witte setter in de jaren twintig nieuw leven in te blazen succesvol. In de jaren 80 erkende de Irish Kennel Club het ras als een apart ras van de Ierse Setter. De American Kennel Club zou de Ierse rood-witte setter pas in 2009 formeel erkennen.

Tegenwoordig is de Ierse rood-witte setter in gezonde hoeveelheden te vinden, zowel in de VS als in het buitenland, vooral als jachthonden tegen andere aanwijsrassen op Irish Shows en Field Trails.