Luipaardgekko - Eublepharis Macularius Reptielenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Luipaardgekko's worden al meer dan dertig jaar in gevangenschap gefokt in de Verenigde Staten en zijn een van de meest gehouden huisdierreptielen. Als je er ooit een hebt gezien of bewaard, is het gemakkelijk te begrijpen hoe hun pittige persoonlijkheden en opvallende schoonheid de harten van herpetoculturisten over de hele wereld hebben veroverd.

Populaire variëteiten

De gewone luipaardgekko heeft vijf officieel erkende ondersoorten, die niet allemaal een gemeenschappelijke naam hebben. Dit komt omdat alle ondersoorten als één bestonden tot de jaren zeventig en begin jaren tachtig, toen taxonomen begonnen reptielensoorten in ondersoorten te scheiden. De ondersoorten met veel voorkomende namen zijn de luipaardgekko (Eublepharis macularius) en de Afghaanse luipaardgekko (Eublepharis m. afghanicus).

De ondersoorten die geen algemene naam hebben zijn Eublepharis m. smithi, Eublepharis m. fasciolatus en Eublepharis m. montanus.

De Afghaanse luipaardgekko (Eublepharis m. afghanicus) werd voor het eerst ontdekt in 1976 en is veel kleiner dan de andere ondersoorten van luipaardgekko's. Afghaanse luipaardgekko's zijn inheems in het zuidoosten van Afghanistan langs de rivier de Kabul en zijn verschillende zijrivieren. Hun bereik strekt zich uit tot in het Hindi Kush-gebergte. Ze lijken kleiner, slanker, missen de dikke staarten van de gewone luipaardgekko en hebben de neiging om er meer gestreept uit te zien dan gevlekt, zoals de luipaardgekko.

Eublepharis m. fasciolatus werd ontdekt in 1864. Eublepharis m. montanus werd ontdekt in 1976 en is inheems in het Pakistaanse bereik. Het heeft hetzelfde kleinere, slankere uiterlijk als de Afghaanse luipaardgekko. De strepen en algemene kleuring zijn meestal grijs met donkerdere grijze strepen op een witte achtergrond, en het vertoont een kleine hoeveelheid luipaardvlekken. Ze hebben een opvallende blauwe vlek op de bovenkant van hun hoofd die zich meestal van oog tot oog uitstrekt.

Luipaardgekko gemiddelde volwassen grootte

Luipaardgekko-jongen zijn gemiddeld tussen de 3 en 4 inch lang van het puntje van de neus tot het einde van de staart. Luipaardgekko's zijn over het algemeen middelgrote dieren, afhankelijk van het type, en wegen als volwassenen tussen de 45 en 65 gram. Volwassen vrouwtjes worden meestal 7 tot 8 inch lang, terwijl mannetjes tussen 8 en 10 inch worden. Mannetjes van de supergigantische bloedlijn kunnen tot een lengte van ongeveer een voet groeien en tot 160 gram wegen - meer dan 5 ons.

Levensduur luipaardgekko

Luipaardgekko's zijn, in vergelijking met andere reptielen, een langlevende soort, die gemiddeld zes tot tien jaar leeft. Het is niet ongebruikelijk dat sommige mannelijke exemplaren meer dan 10 en zelfs 20 jaar oud worden. Er is zelfs één reu bekend die nog aan het broeden was op de rijpe leeftijd van 27 ½.

Uiterlijk van de luipaardgekko

Luipaardgekko's onderscheiden zich van andere gekkosoorten door hun beweegbare oogleden. In feite zijn ze de enige gekko-soort met oogleden; alle andere soorten gekko's hebben transparante membranen over hun ogen die ter bescherming dienen.

Met hun mollige staarten en brede koppen zijn luipaardgekko's vrij groot voor zover gekko's gaan. Wilde luipaardgekko's zijn meestal donkerder van kleur, terwijl in gevangenschap gefokte luipaardgekko's een assortiment van huidskleuren en patronen hebben. Luipaardgekko's zijn aan de bovenkant bedekt met een hobbelige huid en hebben een gladde onderbuik. Ze zijn meestal bedekt met luipaardachtige vlekken of vlekken met dikke horizontale banden.

Vlekken, strepen en patronen van de luipaardgekko

Omdat ze al zo lang zo'n populair huisdier en in gevangenschap gefokt zijn, zijn er veel verschillende kleurencombinaties en patronen om uit te kiezen (morphs genoemd). Enkele van de verschillende morphs die er zijn, zijn de albino-luipaardgekko, mandarijnluipaardgekko, patroonloze gekko's met wortel of staart, sneeuwstorm, jungle, gigantische en superreuzengekko's.

Zorgniveau luipaardgekko

Vanwege hun gemakkelijke karakter en relatief gemak van verzorging, zijn luipaardgekko's een perfecte keuze voor beginners tot gevorderde herpliefhebbers. Het is echter belangrijk om rekening te houden met de langdurige zorg die nodig is voordat u een luipaardgekko mee naar huis neemt, aangezien gekko's tien jaar of langer in gevangenschap kunnen leven.

Je gekko moet regelmatig worden vastgepakt om hem te socialiseren met jouw aanraking. Maar niet te veel dat ze gestrest raken. Het gedrag van luipaardgekko's kan heel zachtaardig zijn, hoewel ze behoorlijk hard kunnen bijten als ze gestrest of ziek zijn.

Luipaardgekkodieet

In het wild zijn luipaardgekko's insecteneters en eten ze zo ongeveer alles wat voor hen beweegt. Ze eten en zullen geen planten of groenten eten, dus bied ze niet eens aan. De meeste luipaardgekko's voor huisdieren eten geen dode insecten, dus zorg ervoor dat je een goede bron van levend voedsel hebt voordat je je luipaardgekko als huisdier mee naar huis neemt.

Voer je luipaardgekko laat op de dag of vroeg in de avond om hun natuurlijke voedertijden na te bootsen, maar weet dat elke gekko verschillende eetgewoonten heeft, dus er is niet één ideale routine om te volgen.

Juveniele luipaardgekko's moeten dagelijks worden gevoerd, terwijl volwassen gekko's om de dag kunnen worden gevoerd, net zoveel als ze in een periode van 15-20 minuten zullen eten. Als vuistregel: voer je gekko geen insect dat groter is dan de ruimte tussen de ogen van je gekko, anders kunnen ze het niet goed verteren.

Hatchlings kunnen krekels eten die 3/8 inch lang zijn, juveniele gekko's kunnen krekels eten die ¼ inch zijn, en volwassen gekko's kunnen kleinere volwassen tot volledige volwassen krekels eten.

Luipaardgekko's staan er ook om bekend dat ze hun voedselvoorkeuren veranderen naarmate ze ouder worden, dus ze houden er misschien van om de ene dag krekels te eten en weigeren ze de volgende dag te eten. Om dit te voorkomen, moet u hun dieet regelmatig gevarieerd houden met een combinatie van krekels, wormen, kakkerlakken, zijderupsen, waswormen en andere insecten.

Voer je gekko geen insect dat gloeit; de chemische stof die gloeiende insecten laat oplichten, maakt ze ook zeer giftig voor gekko's. Geef je gekko ook nooit insecten die je zelf vangt. Wilde insecten dragen parasieten bij zich en kunnen ook sporen van pesticiden bevatten. Haal het levende voedsel van je gekko altijd bij een gerenommeerde dierenwinkel of kweek de insecten zelf.

Zorg er altijd voor dat de krekels die je aan je gekko geeft, goed zijn gevoerd, zowel in de dierenwinkel als in je huis. Als de krekels niet gezond of goed gevoed zijn, zullen ze geen goede voedingsbron zijn voor je gekko. Dit wordt "darmbelading" genoemd, wat betekent dat voedzaam voedsel wordt gevoerd aan het prooidier - in dit geval de krekels - om die voedingsstoffen door te geven aan het dier dat het eet. Ook moeten alle krekels worden bestoven met een calciumsupplement voordat u ze aan uw gekko voert.

Gezondheid Luipaardgekko

Veelvoorkomende gezondheidsproblemen bij luipaardgekko's

In gevangenschap geboren luipaardgekko's dragen geen ziekten die op mensen kunnen worden overgedragen, en aangezien ze uit een droge omgeving komen, dragen ze ook geen salmonella bij zich. Er zijn echter een paar ziekten en medische aandoeningen die uw luipaardgekko als huisdier kan ervaren. Het volgende is een korte samenvatting van ziekten en aandoeningen van luipaardgekko's.

Voedings- en stofwisselingsstoornissen

Metabole botziekte (MBD) is een uiterst ernstige en vaak dodelijke ziekte die wordt veroorzaakt door een tekort aan calcium en vitamine D3. Deze zijn beide belangrijk voor een goede botvorming en verkalking van eieren. Gekko's die lijden aan MBD zullen zwakte, misvormingen in de ledematen en ruggengraat ervaren, botten die sponzig worden, trillen of trillen, en een gebrek aan eetlust. Herstel is mogelijk als het vroeg wordt opgemerkt en met de juiste veterinaire zorg.

Infectieziekten en parasieten

Gasto-enteritis wordt veroorzaakt door een bacteriële of protozoaire infectie en kan leiden tot symptomen zoals waterige diarree en/of bloederige ontlasting. Andere symptomen zijn een magere staart, gewichtsverlies en massa's onverteerde cricket. Gasto-enteritis is erg besmettelijk, dus als u vermoedt dat uw gekko het heeft, ga dan onmiddellijk naar uw dierenarts. Indien onbehandeld, kunnen luipaardgekko's sterven aan gastro-enteritis.

Zandinslagen kunnen af en toe optreden als de gekko het zand of het substraat eet waarop hij leeft. Om die reden raden de meeste dierenartsen niet routinematig zandbedden aan.

Complicaties kwijtraken

Dysecdysis is een aandoening waarbij de gekko moeite heeft met het afstoten van zijn huid. Dit kan te wijten zijn aan slechte voeding, een slechte gezondheid en een gebrek aan vocht en vocht. Huid die onvolledig is afgeworpen, ziet eruit als droge, vlekkerige gebieden op het hoofd, de ledematen, de ogen en de staart van het dier. Indien onbehandeld, kan dysecdysis leiden tot oogproblemen, merkbare vernauwing van oude huidbanden rond de ledematen van de gekko, moeite met lopen en infectie. Als een reptiel niet goed kan zien, zal het niet actief op zoek gaan naar voedsel en zal het snel vermagerd raken.

Luchtweginfecties

Longontsteking is een ernstige luchtweginfectie die wordt veroorzaakt door bacteriën in de longen. Luipaardgekko's worden vatbaar voor longontsteking als hun verblijf te koel en vochtig wordt gehouden. Symptomen van longontsteking zijn onder meer slijmbellen rond de neusgaten van het dier en duidelijke ademhalingsmoeilijkheden. Als het vroeg genoeg wordt opgemerkt, kan het probleem worden opgelost door de temperatuur van de behuizing aan te passen tot ongeveer 85 graden Fahrenheit, maar het kan ook zijn dat er antibiotica van een dierenarts voor exoten nodig zijn.

Gedrag van luipaardgekko's

Het zit allemaal in de staart

Luipaardgekko's zijn een van de meest geanimeerde reptielen die je als huisdier kunt hebben. Pasgeborenen en juveniele luipaardgekko's kunnen erg luidruchtig zijn als ze honger hebben, schreeuwen en jammeren om gevoed te worden. Ze vertonen ook een interessant gedrag dat staartzwaaien wordt genoemd. Staartzwaaien is een heen-en-weer beweging die luipaardgekko's vertonen wanneer ze zich bedreigd voelen. Als je ooit je luipaardgekko met zijn staart naar een andere gekko ziet zwaaien, scheid ze dan onmiddellijk.

Een ander fascinerend gedrag is het ratelen van de staart (niet te verwarren met het zwaaien met de staart). Zeer vergelijkbaar met een ratelslang die met zijn staart rammelt, zullen luipaardgekko's met hun staart rammelen als ze opgewonden raken. Dit is vaak te zien wanneer ze op voedsel jagen of paren.

Net als veel andere hagedissoorten hebben luipaardgekko's het vermogen om hun staart los te maken en te laten vallen wanneer ze worden bedreigd. Dit is een defensieve aanpassing die caudale autonomie of zelfamputatie wordt genoemd en die optreedt als reactie op een dreiging. De hangende staart blijft trillen en leidt het roofdier af als de hagedis haastig van het toneel vertrekt. De staart groeit wel terug, of regenereert, maar ziet er nooit hetzelfde uit als de originele staart. Bij afwezigheid van natuurlijke roofdieren, zijn enkele van de redenen waarom een gekko zijn staart kan laten vallen ziekte, stress door de leefomgeving of door agressieve medebewoners en ruwe behandeling door eigenaren.

Luipaardgekko's slaan vet op in hun staart en keren terug naar waar ze hun staart hebben laten vallen nadat de dreiging is geweken om de staart op te eten en de verloren vetvoorraad terug te winnen. In sommige groepen zullen hagedissen in de staart van een andere hagedis bijten om hen te dwingen deze los te laten en dan de gevallen staart opeten. Als je ziet dat je hagedissen zich agressief naar elkaar gedragen, moet je ze scheiden om te voorkomen dat dit gebeurt.

Benodigdheden voor de omgeving van de luipaardgekko

Luipaardgekko's zijn onderhoudsarm, maar ze hebben wel unieke huisvestingsvereisten. Als je het leefgebied van je luipaardgekko eenmaal goed hebt ingericht, is het vrij eenvoudig te onderhouden.

Aquariumtank, habitat of terrariumopstelling

Een goed terrarium is het allereerste apparaat dat u wilt kopen. Luipaardgekko's houden van lange, ondiepe, glazen omhulsels met gaasbovenkanten die ventilatie en licht doorlaten. Draadomhulsels zijn niet acceptabel en kunnen ertoe leiden dat uw gekko gewond raakt. De minimale maat terrarium die je nodig hebt voor een enkele luipaardgekko is 10 gallons. Voor een paar heb je een tank van 15 gallon nodig, en voor drie of vier gekko's heb je op zijn minst een tank van 20 gallon nodig.

De ondergrond mag niet schurend en niet irriterend zijn voor de gekko. Zand werd altijd als de beste optie beschouwd, maar de afgelopen 10 jaar zijn de meningen veranderd. Men kan keramische tegels, kranten, kunstgras of nepgras of papieren handdoeken gebruiken. Luipaardgekko's zullen een hoek van hun kooi aanwijzen om afval te elimineren, dus het zou niet moeilijk moeten zijn om te controleren op zand in de ontlasting.

Als u besluit zand als substraat te gebruiken en merkt dat uw gekko het zand opeet of dat er zand in de ontlasting zit, verander dan het substraat. Zorg ervoor dat het substraat gemakkelijk te reinigen en te vervangen is en dat het niet is gemaakt van iets dat stof veroorzaakt. Stof irriteert het ademhalingssysteem van de gekko en kan gezondheidsproblemen veroorzaken. Vermijd ook substraten zoals cederhout, dennenhout, hardhoutsnippers, kattenbakvulling, zaagsel en maïskolfstrooisel.

Elk gekkoverblijf moet drie gebieden hebben: een zonnebank, een schuilplaats en plaatsen voor activiteit. Probeer bij het toevoegen van decoraties en inrichting aan een gekkoterrarium dingen te gebruiken die passen bij de natuurlijke omgeving van de gekko. Rotsen, boomstammen en kunstmatige planten moeten worden gebruikt om natuurlijke leefruimtes te creëren en de gekko aan te moedigen om te klimmen, spelen en zich te verstoppen. Zorg voor ten minste twee schuilplaatsen per gekko en gebruik een mooie gladde rots als een koesterend oppervlak. Hoe meer gekko's je hebt, hoe meer zonnebaden je nodig hebt.

Richt het huis van je gekko niet in met scherpe of schurende stenen; de gekko kan zichzelf bezeren als hij er tegenaan wrijft om zijn huid af te werpen. Zorg er ook voor dat u nooit harsachtige houtsoorten zoals ceder of den gebruikt, omdat deze giftig zijn voor luipaardgekko's. Vergeet tot slot niet een mooie platte, ondiepe kom voor drinkwater.

Licht

Je verlichtingsopstelling moet de natuurlijke lichtcyclus nabootsen die je gekko gewend is of zou ervaren onder natuurlijke omstandigheden. Luipaardgekko's houden niet van fel licht (ze zijn nachtdieren), dus UV-lampen zijn niet nodig en kunnen je gekko zelfs stress bezorgen. Een goede verlichting kan worden bereikt met zowel zwarte warmtelampen als rode lampen die buiten de behuizing worden geplaatst.

Op zomerdagen moet er 14 uur licht zijn, gevolgd door 10 uur duisternis. Wanneer de winter aanbreekt, pas dan geleidelijk de perioden van licht en duisternis aan tot 12 uur van elk. Automatische timers zijn een noodzaak om de juiste fotoperioden te bereiken en te behouden.

Vochtigheid

Een goede luchtvochtigheid is cruciaal voor het vermogen van een gekko om te vervellen. Te veel vocht kan leiden tot luchtweginfecties, terwijl te weinig vocht huidproblemen kan veroorzaken. Handhaaf een luchtvochtigheid van 40% of lager met behulp van een hygrometer.

Bovendien hebben luipaardgekko's "vochtige dozen" nodig om hen te helpen verharen. Door een van de schuilplaatsen of dozen van de gekko te bekleden met een vochtig substraat zoals veenmos, veenmos en zelfs vochtige grond, kunnen deze bevochtigde schuilplaatsen ontstaan.

Dagelijkse reiniging en onderhoud

Het schoonhouden van het terrarium van uw luipaardgekko is een belangrijk onderdeel van het behoud van een gezonde, goede leefomgeving. Dagelijks moet u afval, puin, dode insecten en vervellingshuid verwijderen. Als er op een voorwerp of meubel ontlasting zit, verwijder het dan en maak het meteen schoon. Reinig en desinfecteer ook dagelijks vuilwaterbakken.

Het reinigen en desinfecteren van het gehele terrarium zou een wekelijkse taak moeten zijn en omvat een grondige desinfectie van alle items in het terrarium. Als u niet zeker weet welke schoonmaakproducten veilig zijn om te gebruiken, neem dan contact op met uw dierenarts of plaatselijke dierenwinkel.

Een laatste tip als het gaat om het schoonmaken van het terrarium van je gekko: de beste tijd van de dag om schoon te maken is in de schemering of in de vroege ochtenduren. Dit werkt samen met de natuurlijke slaapcycli van de gekko en beperkt de hoeveelheid stress die hij verdraagt.

Habitat en geschiedenis van de luipaardgekko

Luipaardgekko's zijn inheems in Zuidoost-Afghanistan, West-India, Pakistan, Iran en Irak. De meeste luipaardgekko's die tegenwoordig voor de dierenhandel worden verzameld, zijn afkomstig van dieren die oorspronkelijk in Pakistan zijn verzameld.

De natuurlijke habitat van de luipaardgekko varieert van woestijnen tot dorre graslanden, waar ze hun dagen doorbrengen met scharrelen over het zanderige grind en zich verstoppen in grove struiken. Luipaardgekko's in gevangenschap blijven het hele jaar actief, maar wilde gekko's hebben de neiging om tijdens de koudere wintermaanden inactief te worden.

Je gekko moet regelmatig worden vastgepakt om hem te socialiseren met jouw aanraking. Maar niet te veel dat ze gestrest raken. Het gedrag van luipaardgekko's kan heel zachtaardig zijn, hoewel ze behoorlijk hard kunnen bijten als ze gestrest of ziek zijn.

Wilde luipaardgekko's zijn solitaire dieren die de meeste dagen in hun holen doorbrengen en naar buiten komen om te eten bij zonsopgang en zonsondergang wanneer de woestijntemperatuur comfortabeler is. Het vermogen van de luipaardgekko om vet in zijn staart op te slaan, maakt het een zeer winterhard dier in het wild en in gevangenschap.

Dit artikel is geverifieerd en voor nauwkeurigheid bewerkt door Dr. Adam Denish, VMD.