De Wil Om Te Overleven - Patricks Verhaal, Deel 3

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Waar is Patrick nu?

Deel 3

Nu je The Will to Survive - Patrick's Story Part 1 en Part 2 hebt gelezen, gaan we verder met het laatste deel van zijn verhaal over herstel.

Terwijl Patrick blijft bloeien, wordt Kisha Curtis eindelijk voor de rechter gebracht. In november 2011 sprak de grand jury een aanklacht uit tegen dierenmishandeling in de vierde graad. In januari 2012 was er een pre-arraignment hoorzitting, waarop Curtis een "niet schuldig" pleidooi indiende en geen pleidooiovereenkomsten zou accepteren. Als gevolg hiervan loopt de zaak gedurende de ontdekkingsperiode tot en met februari 2012, met de volgende rechtbankdatum gepland voor maart 2012.

Omdat ik geen juridisch expert ben (ik blijf bij de veterinaire medische wereld), kan ik niet voorspellen of Curtis een oordeel zal krijgen dat in overeenstemming is met haar vermeende misdaden. Als ze wordt veroordeeld, kan ze tot 18 maanden in de gevangenis doorbrengen.

Is dat genoeg van een zin? Zal het Patrick-liefhebbende publiek tevreden zijn? Ongeacht de juridische uitkomst, het feit dat Patrick is hersteld van zijn verschrikkelijke staat van verwaarlozing en misbruik, is het belangrijkste aspect van zijn verhaal waarover we moeten nadenken.

Hier is het laatste perspectief van Susan Davis, Patricks fysiotherapeut.

-

Op bevel van de rechter blijft Patrick in hechtenis van het speciale dierenziekenhuis waar hij voornamelijk werd behandeld totdat het strafproces is afgerond. Tijdens dit proces wordt Patrick goed verzorgd en krijgt hij veel genegenheid van het personeel. Hopelijk krijgt hij binnenkort de kans voor meer socialisatie om meer te wennen aan de wereld.

Omdat ik direct betrokken ben geweest bij zijn zorg en het conflict over Patrick's voogdij heb meegemaakt, heb ik ervoor gekozen om mijn perspectief te richten op zijn herstel. De meeste informatie over Patrick kan online worden verkregen, zodat het publiek de problemen om hem heen kan volgen sinds zijn zaak begon.

Meningen zijn gevormd op basis van emoties en aannames, maar niet per se op waarheden. Het was een leerzame ervaring om te zien hoe mensen reageren en een sterke mening vormen op basis van alleen op het eerste gezicht en zonder verder onderzoek. De welsprekende uitspraken en aantrekkelijke foto's die op Patricks Facebook-pagina verschijnen, vertellen niet zijn hele verhaal.

Zorg verlenen aan Patrick te midden van de gevechten over zijn voogdij en de daaruit voortvloeiende publiciteit was een uitdaging. Bij verschillende gelegenheden werd de druk van alle kanten bijna ondraaglijk. Dieren kunnen voelen wanneer een mens onder stress staat, en ik wilde niet dat Patrick mijn ongemak zou ervaren. Ik bleef me inzetten om Patrick de fysiotherapiedoelen te zien bereiken die ik voor hem had gesteld en om 80 procent van zijn kracht en functie te herstellen. Zodra dit niveau is bereikt, kan een dier de rest meestal krijgen zonder tussenkomst van professionele fysiotherapie. Ik verwijderde mezelf uit Patrick's zorg zodra dat niveau was bereikt.

Alle partijen die te maken hebben met de zorg voor Patrick zijn begonnen met de beste bedoelingen en hebben uiteindelijk allemaal goed voor hem gezorgd, ondanks de geld- en publiciteitsproblemen die vervolgens naar boven kwamen. Door Patricks fysiotherapie "pro bono" te geven (dat wil zeggen, zonder financiële compensatie of vergoeding voor een van mijn onkosten aan zijn zorg), kon ik me concentreren op mijn enige motivatie om te helpen bij zijn herstel.

De ervaring van het werken met Patrick is moeilijk in woorden uit te drukken. De manier waarop hij zijn toestand accepteerde en vocht om te overleven, is inspirerend. Het lijkt bijna alsof Patrick God op het laagste punt van zijn strijd zag en enige zekerheid kreeg dat hij zou worden gevonden en geholpen. Vanaf dat moment gaf hij anderen een gevoel van hoop en anticipatie op goede dingen die komen gaan. Het herstel van Patrick heeft mensen over de hele wereld vreugde gebracht en het publieke bewustzijn van de benarde situatie van verwaarloosde dieren vergroot, en ik voel me gezegend dat ik er deel van heb uitgemaakt.

Susan Davis, fysiotherapeut, met haar patiënt, Patrick

Bovenste afbeelding: Patrick, juli 2011 / via Examiner.com