Colon- Of Rectale Ontsteking Bij Honden Dog

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Colitis en proctitis bij honden

Histiocytische colitis ulcerosa is een darmziekte die ervoor zorgt dat de bekleding van de dikke darm van een hond dikker wordt, met variërende mate van verlies aan de oppervlakkige bekleding (bekend als ulceratie). De verdikking is te wijten aan de infiltratie van verschillende cellen in de lagen onder de voering. En wanneer de dikke darm ontstoken raakt, is er een vermindering van het vermogen van de dikke darm om water te absorberen en ontlasting op te slaan, wat leidt tot frequente diarree, vaak met slijm en/of bloed. Proctitis daarentegen is de ontsteking van de anus van de hond en het slijmvlies van het rectum.

Hoewel ontsteking van de dikke darm en het rectum bij elk hondenras kan voorkomen, lijken Boxers bijzonder vatbaar voor deze aandoening en zullen ze gewoonlijk klinische symptomen vertonen op de leeftijd van twee jaar.

De aandoening of ziekte die in dit medische artikel wordt beschreven, kan zowel honden als katten treffen. Als je meer wilt weten over hoe deze ziekte katten treft, bezoek dan deze pagina in de PetMD-gezondheidsbibliotheek.

Symptomen en typen

Enkele van de symptomen die kunnen wijzen op een ontsteking van de dikke darm of het rectum zijn frequente stoelgang met slechts een kleine hoeveelheid ontlasting en langdurige inspanning na een kombeweging. Ontsteking kan er ook voor zorgen dat de ontlasting varieert in consistentie van halfgevormd tot vloeibaar (of diarree wordt). Het evacueren van ontlasting kan het ontstoken weefsel van de dikke darm en het rectum verder irriteren en ervoor zorgen dat het scheurt. Als gevolg hiervan zal chronische diarree vaak slijm en/of bloed bevatten.

De irritatie en ulceratie van de dikke darm kan ook leiden tot responsief braken en gewichtsverlies vanwege de verminderde eetlust van de hond.

Oorzaken

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken voor deze aandoening. De bron kan afkomstig zijn van intestinale of rectale parasieten; bacteriële infectie; schimmelinfectie; of een algeninfectie (op waterbasis). Het kan ook het gevolg zijn van een vreemd voorwerp of schurend materiaal dat door de hond wordt ingeslikt, waardoor de darmen beschadigd raken.

Een anders gezond systeem kan af en toe reageren op een infectie of stoornis door zich in zichzelf terug te trekken. In sommige gevallen zullen urine of afvalproducten in het lichaamssysteem terechtkomen in plaats van het te verlaten, wat resulteert in abnormale hoeveelheden afvalproducten in de bloedbaan. Ureum, een afvalproduct in de urine, is een van de potentieel schadelijke producten die in de bloedbaan terecht kunnen komen. Dit kan ook andere problemen voor het lichaam van het dier veroorzaken, maar een van de mogelijke indicatoren van afvalopslag is een ontsteking van het darmkanaal.

Een ontstoken darmkanaal kan ook een goede indicator zijn voor een ontsteking van andere organen. Langdurige ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis) zal bijvoorbeeld de darmen irriteren. Ontstekings- of immuunstoornissen, voeding en het inslikken van vreemde voorwerpen kunnen ook het hele systeem van de hond (systemisch) aantasten, wat leidt tot ontsteking van de dikke darm en het rectum.

Misschien minder zorgwekkend dan een immuunstoornis, maar een kritische overweging is niettemin de mogelijkheid dat de aandoening het gevolg is van allergieën. Als een allergie zich manifesteert door een ontsteking van een orgaan of systeem, is het belangrijk om de bron van de allergie te lokaliseren, aangezien reacties op allergenen de neiging hebben om te intensiveren bij verder contact, soms met fatale gevolgen.

Behandeling

Als uw hond uitgedroogd is door chronische diarree, moet hij in het ziekenhuis worden opgenomen voor intraveneuze rehydratie. Als de ontsteking plotseling en ernstig is, kan uw dierenarts u 24 tot 48 uur voedsel laten onthouden aan uw hond, zodat de dikke darm kan ontspannen. Ondertussen, als zich chronische ontsteking en littekenweefsel in de dikke darm heeft gevormd, kan chirurgische verwijdering van de meest ernstig gelittekende segmenten nodig zijn. Ontsteking door een schimmelinfectie kan ook een operatie vereisen.

Voorschriften voor medicijnen worden gebaseerd op de oorzaak van de ontsteking. Als de ontsteking bijvoorbeeld het gevolg is van zweepwormen of haakwormen, worden antiparasitaire medicijnen voorgeschreven. Ontstekingsremmende en immunosuppressiva kunnen worden voorgeschreven als de oorzaak een auto-immuunreactie is. Sommige soorten colitis reageren slecht op medische behandeling; in deze gevallen kan een operatie nodig zijn. Raadpleeg uw dierenarts voor uw beste optie.

Thuisbehandeling zal hoogstwaarschijnlijk gericht zijn op voeding. Uw dierenarts kan een eiwitdieet voorstellen dat ofwel door u thuis wordt bereid, ofwel voorverpakt, in de winkel gekocht artikel. Aanvulling met ongefermenteerde vezels, zoals zemelen, kan worden gebruikt om de fecale massa te vergroten, spiercontracties in de dikke darm te verbeteren en fecaal water in de ontlasting te trekken. Aan de andere kant kunnen sommige fermenteerbare vezels gunstig zijn. De vetzuren die door de fermentatie worden geproduceerd, kunnen de dikke darm helpen genezen en normale bacteriën in de dikke darm herstellen. Sommige vezels, zoals psyllium, kunnen werken als laxeermiddelen en zijn misschien niet de beste remedie voor een aandoening die diarree veroorzaakt, dus het is belangrijk om een dierenarts te raadplegen voordat u thuis met een behandeling begint.

Wonen en Management

Uw dierenarts zal uw hond moeten zien voor vervolgonderzoeken, in ieder geval voor een tijdje. Sommige van deze controles kunnen telefonisch worden gedaan, omdat u de voortgang van uw hond aan de arts kunt beschrijven. Als medicijnen worden voorgeschreven, moet u voorzichtig zijn met het volgen van de instructies van uw dierenarts.

preventie

Om terugkerende ontsteking van de dikke darm en het rectum te voorkomen, moet u blootstelling aan andere honden, besmet voedsel en vochtige omgevingen vermijden. Vermijd ook plotselinge veranderingen in het dieet. Herhaalde herhalingen van ontstekingen kunnen worden verwacht wanneer deze verband houden met auto-immuunziekten, hoewel dit niet altijd het geval is.