Huidmijtdermatitis Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Cheyletiellose bij honden

De Cheyletiella-mijt is een zeer besmettelijke, zoönotische huidparasiet die zich voedt met de keratinelaag van de huid - de buitenste laag - en met weefselvocht van de bovenste laag. Een besmetting van de Cheyletiella-mijt wordt medisch cheyletiellosis genoemd. Deze parasitaire huidaandoening is vergelijkbaar met een vlooienplaag en wordt behandeld met dezelfde producten en met dezelfde omgevingsmethoden die worden gebruikt voor het uitroeien van vlooien. De prevalentie varieert per geografische regio, grotendeels omdat gewone insecticiden voor vlooienbestrijding het beheersen. De Cheyletiella-mijt kan leven van andere gastheren en is overdraagbaar op mensen.

Een besmetting met Cheyletiella wordt ook wel "wandelende roos" genoemd, vanwege de manier waarop de mijt onder de keratinelaag manoeuvreert, huidschilfers omhoog duwt zodat ze lijken te bewegen, en een stoffig oppervlak van huidschilfers op het oppervlak achterlaat van het haar. De mijten veroorzaken over het algemeen matige irritatie, maar bij jonge dieren kan deze besmetting ernstiger zijn in combinatie met schaafwonden en een verhoogd risico op infectie door een onvolgroeid immuunsysteem.

De aandoening of ziekte die in dit medische artikel wordt beschreven, kan zowel honden als katten treffen. Als je meer wilt weten over hoe deze ziekte katten treft, bezoek dan deze pagina in de PetMD-gezondheidsbibliotheek.

Symptomen en typen

• alopecia
• Overmatig krabben
• Zichtbare schilfering van de huid
• Afstoffen van huidschilfers (roos) op het haaroppervlak
• Laesies op de rug
• Onderliggende huidirritatie (kan minimaal zijn)
• Kleine gele huidmijt kan bij nadere inspectie zichtbaar zijn

Oorzaken

• Veel contact met andere dieren
• Recent verblijf in dierenasiel, fokbedrijf, trimsalon, kennel
• Mag worden opgehaald in een omgeving die schijnbaar geen dieren bevat
• Herbesmetting door onjuist ontsmet beddengoed of huisvesting

Diagnose

Andere ziekten met vergelijkbare symptomen zijn roos, vlooienallergische huidirritatie, aantasting door andere mijten dan Cheyletiella, allergie door voedselovergevoeligheid, diabetes en huidallergieën die specifiek zijn voor uw hond. Toch is het de algemene praktijk om op cheyletiellosis te testen wanneer een van de voor de hand liggende symptomen aanwezig is.

Uw dierenarts zal monsters nemen van de huid van uw hond en vuil van de bovenste laag van de huid en het haar voor onderzoek. Zelfs als de mijten niet gemakkelijk zichtbaar zijn door naar de hond te kijken, zijn ze groot genoeg om ontdekt te worden met een eenvoudige vergrootlens. Het proces is eenvoudig: de mijten zijn gemakkelijk te verzamelen met een stukje tape of door een huid af te schrapen. Ze kunnen ook worden gevonden in een ontlastingsmonster, omdat ze vaak worden ingenomen tijdens het verzorgen en onverteerd door het spijsverteringskanaal gaan. Als Cheyletiella-mijten niet met zekerheid kunnen worden geïdentificeerd, wil uw dierenarts misschien de reactie van uw hond op insecticiden testen.

Behandeling

Wanneer een hond cheyletiellosis vertoont, moeten alle dieren in het huishouden worden behandeld, omdat de mijt tot tien dagen weg van een gastheer kan leven. Het is ook belangrijk om beddengoed, kennels en vloerkleden grondig schoon te maken, zodat de mijt uw hond niet opnieuw infecteert of andere huisdieren besmet. Huisdieren moeten dan zes tot acht keer per week worden gewassen om huidschilfers te verwijderen. Naast insecticide en kalkzwavelspoelingen, kan uw dierenarts ook orale medicatie voorschrijven. Als de hond een lange vacht heeft, moet deze op een korte lengte worden geknipt.

Wonen en Management

Als u in contact bent geweest met een besmet dier, of als uw huisdier besmet is met de Cheyletiella-mijt, kunt u een reactie krijgen, zoals jeuk, kleine rode bultjes of kleine laesies, maar de aandoening zal vanzelf verdwijnen door de normale zelf baden. Het is het beste als u uw hond en zijn leefomgeving ontsmet, evenals de kammen, borstels en andere verzorgingsuitrusting ontsmet en/of weggooit.

Als het behandelingsregime niet werkt, zal uw dierenarts op zoek gaan naar andere oorzaken voor de symptomen. Herbesmetting kan afkomstig zijn van een andere drager of van de aanwezigheid van een niet-geïdentificeerde bron voor de mijten, zoals onbehandeld beddengoed.