Geboorteproblemen Bij Honden - Dystocie Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Dystocie bij honden

Dystocie is de medische term die wordt gebruikt om een moeilijke geboorte-ervaring te diagnosticeren. Deze aandoening kan optreden als gevolg van maternale of foetale factoren en kan tijdens elke fase van de bevalling optreden. Afwijkingen van presentatie, houding en de positie van de foetus in de baarmoeder kunnen een negatieve invloed hebben op de temporele relatie tussen de geboorte van het nageslacht en het moederlijke geboortekanaal.

Baarmoedertraagheid (inactiviteit) kan primair of secundair zijn. Primaire traagheid wordt gekenmerkt door het falen van het lichaam om synchrone samentrekkingen van de baarmoeder te beginnen, en secundaire traagheid wordt gekenmerkt door een stopzetting van samentrekkingen van de baarmoeder als gevolg van vermoeidheid van de baarmoeder. Deze laatste aandoening treedt soms op wanneer de bevalling langer heeft geduurd dan de baarmoederspieren aan de eisen kunnen voldoen.

Er zijn drie fasen van arbeid. De eerste fase van de bevalling omvat het begin van samentrekkingen van de baarmoeder, ontspanning van de baarmoederhals en breuk van de chorioallantoïsche zak (waterbreuk). De teef (teef) kan rusteloos en nerveus zijn en zich bezighouden met nestactiviteit.

De tweede fase van de bevalling is wanneer de foetussen naar buiten worden geduwd door samentrekkingen van de baarmoeder. Bij honden is de gemiddelde duur van de bevalling (bevalling), vanaf het begin van de tweede fase tot de bevalling van de eerste nakomelingen, gewoonlijk minder dan vier uur. De tijd tussen de bevallingen van volgende nakomelingen is gewoonlijk 20-60 minuten, maar kan wel 2-3 uur zijn. Het is belangrijk om deze variabiliteit te overwegen voordat u ingrijpt.

De derde fase is de levering van de foetale membranen. De vrouwelijke hond kan afwisselen tussen fase twee en drie waarbij meerdere foetussen worden afgeleverd. Ze kan een of twee foetussen ter wereld brengen gevolgd door een of twee foetale vliezen, of ze kan een foetus afleveren gevolgd door het bijbehorende foetale membraan.

Symptomen en typen

Symptomen van dystokie:

• Meer dan 30 minuten aanhoudende, sterke buiksamentrekkingen zonder verdrijving van nakomelingen
• Meer dan vier uur vanaf het begin van de tweede fase tot de bevalling van de eerste nakomelingen
• Meer dan twee uur tussen bevalling van nakomelingen
• Het niet starten van de bevalling binnen 24 uur na de daling van de rectale temperatuur - lager dan 37,2 ° C
• Vrouw huilt, vertoont tekenen van pijn en likt constant het vulvaire gebied bij het samentrekken
• Langdurige draagtijd - meer dan 72 dagen vanaf de dag van de eerste dekking; meer dan 59 dagen vanaf de eerste dag van de cytologische diëstrus (het stadium dat direct volgt op het stadium waarin de bevruchting zou hebben plaatsgevonden – kan door de eigenaar worden bepaald met vaginale uitstrijkjes die tijdens de zwangerschap worden afgenomen); meer dan 66 dagen vanaf de LH-piek (luteïniserend hormoon, dat piekt op het moment van de eisprong); (Zie Fokken, Timing)
• Afscheiding van uteroverdine uit de vagina (een groenachtig zwart pigment dat wordt geproduceerd door de placenta's van de hond), voorafgaand aan de geboorte van de eerste nakomelingen met meer dan twee uur - indicatief voor voortijdige placentaire scheiding
• Aanwezigheid van bloederige afscheiding voorafgaand aan de geboorte van de eerste nakomelingen of tussen foetussen
• vaginale wand om abdominale spanning op te wekken [bevedering]); het ontbreken van deze reactie duidt op traagheid van de baarmoeder

Oorzaken

foetaal

• Overmaatse foetus
• Abnormale presentatie, positie of houding van de foetus in het geboortekanaal
• foetale dood

moederlijk

• Slechte samentrekkingen van de baarmoeder
• Ineffectieve buikpers
• Ontsteking van de baarmoeder (meestal veroorzaakt door infectie)
• Zwangerschapsvergiftiging, zwangerschapsdiabetes
• Abnormaal bekkenkanaal door eerder bekkenletsel, abnormale conformatie of onvolgroeidheid van het bekken
• Congenitaal klein bekken
• Afwijking van de vaginale kluis
• Afwijking van de vulvaire opening
• Onvoldoende cervicale verwijding
• Gebrek aan voldoende smering
• baarmoeder torsie
• Baarmoederbreuk
• Baarmoederkanker, cysten of verklevingen (door eerdere ontsteking)

Predisponerende factoren voor dystocie

• Leeftijd
• Brachycefale en speelgoedrassen
• zwaarlijvigheid
• Abrupte veranderingen in de omgeving voordat de hond gaat bevallen
• Voorgeschiedenis van dystokie

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw hond geven, inclusief alle informatie die u heeft over de afstamming van uw hond en details over eventuele eerdere zwangerschappen of reproductieve problemen. Uw dierenarts zal het vaginale kanaal en de baarmoederhals van uw hond palperen (door aanraking te onderzoeken).

Uw dierenarts zal monsters nemen om te testen; minimaal een gepakt celvolume (PCV), een totaal eiwit, een BUN (bloedureumstikstof), een bloedglucose en een calciumconcentratiemeting. De progesteronspiegels in het bloed van uw hond worden ook gemeten.

Röntgenfoto's zijn cruciaal voor het bepalen van het geschatte aantal, de grootte en de locatie van de foetussen. Röntgenfoto's kunnen ook laten zien of de puppy's nog leven, maar een echografie kan nog subtielere metingen geven, zoals indicaties van foetale stress, beoordeling van de placentaire scheiding en het karakter van de foetale vloeistoffen.

Behandeling

Honden die in nood verkeren en bij wie dystokie is vastgesteld, moeten intramuraal worden behandeld totdat alle nakomelingen zijn geboren en totdat de moeder is gestabiliseerd. Als er geen samentrekkingen van de baarmoeder zijn en er geen aanwijzingen zijn voor foetale stress, wordt een medische behandeling gestart. De toestand van uw hond kan te wijten zijn aan een lage bloedsuikerspiegel, een laag calciumgehalte in het bloed, onvoldoende oxytocineproductie door het lichaam of een onvoldoende reactie op de normale oxytocineproductie.

Middelen die worden gebruikt om samentrekkingen van de baarmoeder te bevorderen, mogen niet worden toegediend wanneer obstructieve dystokie mogelijk is, omdat ze de placentaire scheiding en de dood van de foetus kunnen versnellen of baarmoederruptuur kunnen veroorzaken. Oxytocine, glucose en calcium kunnen naar behoefte worden aangevuld.

Handmatige bevalling kan nodig zijn om een foetus af te leveren die vastzit in de vaginale kluis.

Uw dierenarts zal digitale manipulatie gebruiken om de puppy te herpositioneren, aangezien deze methode de puppy en teef de minste schade toebrengt. Als het vaginale gewelf te klein is voor digitale manipulaties, kunnen instrumenten, zoals een sterilisatiehaak of een pincet zonder ratel, worden gebruikt om te helpen bij de bevalling. Gedurende het hele proces zal uw dierenarts voldoende smering gebruiken, altijd een vinger in het vaginale gewelf plaatsen om het instrument te richten en er altijd voor zorgen dat het leven van zowel moeder als puppy wordt beschermd.

Onder deze omstandigheden is uiterste voorzichtigheid geboden. Ongewenste complicaties zijn onder meer verminking van de foetus en scheuring van het vaginale kanaal of de baarmoeder. Tractie mag nooit worden toegepast op de ledematen van een levende foetus. Als het niet lukt om de foetus binnen 30 minuten af te leveren, wordt een keizersnede geïndiceerd.

Wonen en Management

Als uw hond een ras is dat vatbaar is voor dystokie, of als uw hond een persoonlijke of familiale voorgeschiedenis van dystokie heeft, vraag dan uw dierenarts naar de mogelijkheid om een electieve keizersnede te plannen voordat uw hond kan bevallen. Het moet zo nauwkeurig mogelijk worden getimed om de gezondheid van de moeder en de puppy's te waarborgen. Als u al vroeg in de bevalling vermoedt dat uw hond aan dystokie lijdt, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts om verdere complicaties in het leven van de moeder en de puppy's te voorkomen.