Osteochondritis Dissecans (OCS) Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Overtollig kraakbeen en onvoldoende botgroei bij honden Dog

Endochondrale ossificatie is een normaal botgroeiproces waarbij kraakbeen in de vroege ontwikkeling van de foetus wordt vervangen door bot. Osteochondrose is een pathologische aandoening waarbij de normale endochondrale ossificatie, de metamorfose van kraakbeen tot bot, wordt verstoord. De stoornis is vaak te wijten aan een verstoring van de bloedtoevoer naar het bot. Het resultaat is het vasthouden van overmatig kraakbeen op de plaats terwijl het proces van endochondrale ossificatie wordt gestopt, maar het kraakbeen blijft groeien. Het eindresultaat is abnormaal dikke kraakbeengebieden die minder bestand zijn tegen mechanische belasting, in tegenstelling tot het sterkere en dichtere bot.

Grote en gigantische rassen, waaronder Duitse doggen, Labrador retrievers, Newfoundlands, rottweilers, Berner Sennenhonden, Engelse setters en oude Engelse herdershonden zijn vatbaar voor deze aandoening.

Symptomen en typen

• Kreupelheid (meest voorkomende symptoom)
• Het begin van kreupelheid kan plotseling of geleidelijk zijn en kan betrekking hebben op een of meer ledematen
• Kreupelheid wordt erger na inspanning
• Kan het aangedane ledemaat niet dragen
• Zwelling bij gewrichten
• Pijn in ledematen, vooral bij manipulatie van betrokken gewrichten
• Verspilling van spieren met chronische kreupelheid

Oorzaken

• Onbekend
• Lijkt genetisch te zijn verworven
• Verstoring van de bloedtoevoer naar het bot of door het bot the
• Voedingstekorten

Diagnose

U moet een grondige medische geschiedenis van de gezondheid van uw hond, het begin van de symptomen en alle informatie die u heeft over de afstamming van uw hond geven. Er wordt een volledig bloedprofiel gemaakt, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek. De resultaten van deze tests vallen vaak binnen het normale bereik bij aangetaste dieren, maar ze zijn noodzakelijk voor voorlopige aannames van de algehele gezondheidstoestand van uw hond.

Uw dierenarts zal uw hond grondig onderzoeken, met speciale aandacht voor de ledematen waar uw hond last van heeft. Radiografie is het beste hulpmiddel voor de diagnose van dit probleem; uw dierenarts zal verschillende röntgenfoto's maken van de aangetaste gewrichten en botten om eventuele afwijkingen zo goed mogelijk op te sporen. De röntgenfoto's kunnen details tonen van laesies en afwijkingen die verband houden met deze ziekte. Computertomografie (CT-scan) en magnetische resonantie beeldvorming (MRI) zijn ook waardevolle diagnostische hulpmiddelen voor het visualiseren van de omvang van interne laesies.

Uw dierenarts zal ook vochtmonsters nemen van de aangetaste gewrichten (gewrichtsvloeistof) om de betrokkenheid van het gewricht te bevestigen en om een infectieziekte uit te sluiten die de werkelijke oorzaak van de kreupelheid kan zijn. Meer geavanceerde diagnostische en therapeutische hulpmiddelen zoals artroscopie kunnen ook worden gebruikt. Artroscopie is een minimaal invasieve chirurgische ingreep die onderzoek en soms behandeling van schade in het gewricht mogelijk maakt. Deze procedure wordt uitgevoerd met behulp van een artroscoop, een soort endoscoop die via een kleine incisie in het gewricht wordt ingebracht.

Behandeling

Na het stellen van de diagnose zal uw dierenarts een corrigerende operatie plannen. Ofwel artroscopie of artrotomie (chirurgische incisie in het gewricht) technieken kunnen worden gebruikt om het gebied te bereiken. Uw dierenarts zal enkele dagen na de operatie medicijnen voorschrijven om pijn en ontsteking onder controle te houden.

Er zijn ook enkele medicijnen beschikbaar waarvan bekend is dat ze de kraakbeenschade en degeneratie beperken. Uw arts zal u uw opties uitleggen op basis van de definitieve diagnose.

Wonen en Management

Tijdens herstel en genezing moet de activiteit worden beperkt en moeten gewichtsbeheersingsmaatregelen worden genomen om de belasting van de aangetaste gewrichten te verminderen. Als u met uw hond naar buiten gaat om te wandelen, controleer dan het activiteitsniveau met een riem en zorg ervoor dat uw hond rustig blijft wandelen. Activiteit moet ongeveer 4-6 weken worden beperkt, maar vroege, actieve, therapeutische beweging van de aangetaste gewrichten wordt aangemoedigd voor een betere genezing.

Laat uw hond niet vrij rondlopen op beton of harde oppervlakken. Een jaarlijks onderzoek is noodzakelijk om progressie van degeneratieve gewrichtsziekte te voorkomen. Evenwichtige voeding is ook een belangrijk aspect om een snelle groei te bevorderen en het gewicht onder controle te houden en binnen het normale bereik voor het ras, de leeftijd en de grootte van uw hond. Gewichtsbeheersing zal ook helpen bij het verminderen van de belasting en stress op de aangetaste gewrichten.

De algehele prognose hangt grotendeels af van de locatie en omvang van het probleem. In sommige gevallen is het herstel en de kwaliteit van leven uitstekend, in andere gevallen is de kwaliteit van leven beperkt. Houd er rekening mee dat vanwege het genetische element van deze ziekte, u uw hond moet laten castreren of steriliseren om te voorkomen dat hij gaat fokken, omdat de aandoening zeer waarschijnlijk wordt doorgegeven.