Laag Bloedkalium Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Hypokaliëmie bij honden

Hypokaliëmie verwijst naar lagere dan normale concentraties kalium in het bloed. Een essentieel element voor een belangrijke groep bloedmineralen, elektrolyten genaamd, kalium functioneert in zowel cellulaire als elektrische functies, zoals bij de geleiding van elektrische ladingen in het hart, de zenuwen en spieren. Daarom zullen lagere kaliumspiegels in de bloedbaan in gevaar brengen het normaal functioneren van deze weefsels.

Symptomen en typen

Symptomen hebben betrekking op de onderliggende oorzaak van hypokaliëmie. Enkele van de meest voorkomende zijn:

• Braken
• Lethargie
• Gebrek aan eetlust
• Gewichtsverlies
• Spierpijn
• Verlies van spiermassa
• Gegeneraliseerde spierzwakte
• Verlamming van spieren gaat gepaard met ademhaling, wat ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt
• Verhoogd plassen (polyurie)
• Verhoogde dorst (polydipsie)

Oorzaken

• Kaliumverlies via urine
• Chronische nierziekte
• Na toediening van een geneesmiddel bedoeld om de urineproductie te verhogen
• Patiënten onder dialyse
• Verhoogd verlies via urine na toediening van intraveneuze vloeistoffen
• Stofwisselingsziekten
• Braken
• Na gebruik van bepaalde antibiotica
• Verlies van kalium via ontlasting, zoals bij diarree such
• Darmobstructie
• Onvoldoende kaliuminname potassium
• Langdurig verlies van eetlust of uithongering
• Dieet met een tekort aan kalium
• Insulinetoediening
• Glucose toediening
• Stress veroorzaakt

Diagnose

U moet een gedetailleerde geschiedenis geven van de gezondheid van uw hond, het begin en de aard van de symptomen en mogelijke incidenten of aandoeningen die tot deze aandoening hebben geleid.

Uw dierenarts zal een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren om alle lichaamssystemen te evalueren. Routinematige bloedonderzoeken, waaronder een volledig bloedbeeld, biochemisch profiel en urineonderzoek, zijn belangrijk voor de diagnose van hypokaliëmie en de onderliggende oorzaak. Bij patiënten met chronisch nierfalen kunnen bloedonderzoeken normochrome (hemoglobinegehalte van RBC's zijn normaal), normocytische (algemene hemoglobinespiegels zijn verlaagd) en niet-regeneratieve (beenmerg dat onvoldoende reageert op de verhoogde vraag naar RBC) anemie aan het licht brengen.

Hogere niveaus van bloedureumstikstof (afvalproducten [ureum] in het bloed die normaal worden uitgescheiden in de urine en uit het lichaam worden uitgescheiden) en creatinine kunnen ook worden gevonden bij patiënten met hypokaliëmie als gevolg van nierfalen. Urineonderzoek kan bij patiënten met chronisch nierfalen een ontoereikend urineconcentrerend vermogen aan het licht brengen. Bij diabetespatiënten kan het urineonderzoek hoge glucosespiegels en ketonlichamen in de urine aan het licht brengen.

Abdominale röntgenfoto's, echografie, computertomografie (CT-scan) en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kunnen ook worden gebruikt om de onderliggende oorzaak van hypokaliëmie te diagnosticeren.

Behandeling

Uw hond moet mogelijk in het ziekenhuis worden opgenomen als zijn toestand ernstig genoeg is om een noodgeval te rechtvaardigen. De eerste behandeling omvat suppletie van kalium en behandeling om gevaarlijke symptomen zoals onregelmatige hartslag en verlamming van de ademhalingsspieren te stabiliseren. Zodra uw hond gestabiliseerd is, worden onderhoudsdoseringen kalium toegediend. Eenmaal gediagnosticeerd, kan de onderliggende ziekte worden behandeld om een nieuwe episode van hypokaliëmie te voorkomen.

Wonen en Management

De kaliumspiegels van uw hond moeten mogelijk elke 6 tot 24 uur worden gemeten, vooral tijdens de beginfase van de behandeling. Bel uw dierenarts als u tijdens de behandeling thuis een verandering in de symptomen ziet.