Luidruchtige Ademhaling Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Stertor en Stridor bij honden

Ongebruikelijk luide ademhalingsgeluiden zijn vaak het gevolg van lucht die door abnormaal vernauwde doorgangen stroomt en weerstand ondervindt tegen de luchtstroom vanwege gedeeltelijke blokkering van deze regio's. De oorsprong kan de achterkant van de keel (nasopharynx), de keel (farynx), de strottenhoofd (strottenhoofd) of de luchtpijp (luchtpijp) zijn. Abnormale ademhalingsgeluiden van dit type kunnen worden gehoord zonder een stethoscoop te gebruiken.

Stertor is luidruchtige ademhaling die optreedt tijdens inademing. Het is een laag, snurkend type geluid dat meestal voortkomt uit de vibratie van vloeistof, of de vibratie van weefsel dat ontspannen of slap is. Het komt meestal voort uit een luchtwegblokkade in de keel (farynx).

Stridor is een hoge, luidruchtige ademhaling. De hogere tonen ontstaan wanneer relatief stijve weefsels trillen met de doorgang van lucht. Het komt vaak voor als gevolg van gedeeltelijke of volledige blokkering van de neusholtes of het strottenhoofd (strottenhoofd), of instorting van het bovenste deel van de luchtpijp (bekend als cervicale tracheale collaps).

De bovenste luchtwegen of bovenste luchtwegen omvatten de neus, neusholtes, keel (farynx) en luchtpijp (luchtpijp).

Luidruchtige ademhaling komt vaak voor bij hondenrassen met een korte neus en een plat gezicht (brachycephalic). Erfelijke verlamming van de strottenhoofd, bekend als larynxverlamming, is geïdentificeerd bij Bouviers des Flandres, Siberische husky's, buldoggen en Dalmatiërs.

Verworven verlamming van de strottenhoofd (larynxverlamming) komt vaker voor bij bepaalde honden van grote rassen, zoals St. Bernards en Newfoundlands, en bij honden van grote rassen, zoals Ierse setters, Labrador retrievers en golden retrievers, dan andere rassen.

Aangetaste honden met een korte neus en een plat gezicht met erfelijke verlamming van de strottenhoofd zijn meestal jonger dan een jaar wanneer ademhalingsproblemen voor het eerst worden gedetecteerd. Verworven verlamming van de strottenhoofd komt meestal voor bij oudere honden. Erfelijke verlamming van de stembox heeft een man-vrouwverhouding van 3: 1.

Symptomen en typen

• Verandering of verlies van stem - niet kunnen blaffen
• Gedeeltelijke blokkering van de bovenste luchtwegen veroorzaakt een toename van luchtweggeluiden voordat een duidelijke verandering in het ademhalingspatroon wordt veroorzaakt
• Ongebruikelijk luide ademhalingsgeluiden bestaan mogelijk al enkele jaren
• Ademhalingsgeluiden zijn op afstand hoorbaar zonder het gebruik van een stethoscoop
• De aard van de geluiden varieert van abnormaal luid tot duidelijk fladderend tot hoog piepen, afhankelijk van de mate van luchtwegvernauwing
• Kan verhoogde ademhalingsinspanning opmerken; ademhaling vaak gepaard met duidelijke lichaamsveranderingen (zoals uitgestrekt hoofd en nek en ademen met open mond)

Oorzaken

• Aandoening van abnormale ademhalingswegen bij dieren met een korte neus en een plat gezicht (een aandoening die bekend staat als brachycefalisch luchtwegsyndroom), gekenmerkt door een combinatie van de volgende aandoeningen: vernauwde neusgaten (stenotische neusgaten); te lang zacht gehemelte; binnenstebuiten keren van een deel van de strottenhoofd of het strottenhoofd (naar buiten gedraaide larynx saccules), zodat de ruimte voor lucht om door het strottenhoofd te gaan wordt verkleind; en ineenstorting van het strottenhoofd of strottenhoofd (larynxcollaps), en vochtophoping (oedeem) van het strottenhoofd of strottenhoofd
• Vernauwing van de achterkant van de neus en keel (nasofaryngeale stenose)
• Verlamming van de strottenhoofd of strottenhoofd (larynxverlamming) - kan worden geërfd of verworven
• Tumoren van de stembox of het strottenhoofd - kunnen goedaardig of kwaadaardig zijn (kanker)
• Nodulaire, inflammatoire laesies van de strottenhoofd of strottenhoofd (granulomateuze laryngitis)
• Verkleining van de diameter van het lumen van de luchtpijp (luchtpijp) tijdens het ademen (tracheale collaps)
• Vernauwing van de luchtpijp (luchtpijp; tracheale stenose)
• Tumoren van de luchtpijp (luchtpijp)
• Vreemde voorwerpen in de luchtpijp (luchtpijp) of andere delen van de luchtwegen
• Ontstekingsmassa's die zich ontwikkelen vanuit het middenoor of de buis van Eustachius (nasofaryngeale poliepen)
• Aandoening veroorzaakt door te hoge niveaus van groeihormoon, wat leidt tot vergroting van botten en weke delen in het lichaam (acromegalie)
• Zenuwstelsel en/of spierdysfunctie
• Anesthesie of sedatie - als er een bepaalde anatomie bestaat (zoals een lang zacht gehemelte) die de gevoeligheid voor abnormale, luide ademhalingsgeluiden verhoogt
• Afwijkingen of tumoren van het zachte gehemelte (het zachte deel van het dak van de mond, gelegen tussen het harde gehemelte en de keel)
• Overmatig weefsel langs de keel (overtollige faryngeale mucosale plooi)
• Tumor achter in de keel (keelholte)
• Vochtophoping (oedeem) of ontsteking van het gehemelte, keel (farynx) en strottenhoofd (strottenhoofd) - secundair aan hoesten, braken of regurgitatie, turbulente luchtstroom, infectie van de bovenste luchtwegen en bloeding
• Afscheidingen (zoals pus, slijm en bloed) in het luchtweglumen – kunnen plotseling (acuut) optreden na de operatie; een normaal dier dat bij bewustzijn is, hoest of slikt ze door

Risicofactoren

• Hoge omgevingstemperatuur
• Koorts
• Hoge stofwisseling - zoals optreedt bij verhoogde niveaus van schildklierhormoon (hyperthyreoïdie) of een gegeneraliseerde bacteriële infectie (sepsis)
• Oefening
• Angst of opwinding
• Elke ademhaling of hartaandoening die de beweging van lucht in en uit de longen verhoogt (ventilatie)
• Turbulentie veroorzaakt door de verhoogde luchtstroom kan leiden tot zwelling en verergering van de luchtwegobstructie
• Eten of drinken

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw huisdier overleggen in de aanloop naar het begin van de symptomen. Uw dierenarts zal een stethoscoop gebruiken om naar het hele gebied van de keelholte tot de luchtpijp te luisteren. Als het geluid aanhoudt wanneer uw huisdier zijn bek opent, is een neusoorzaak vrijwel uitgesloten. Als het geluid alleen tijdens de uitademing optreedt, is het waarschijnlijk dat luchtwegvernauwing de oorzaak is. Als de abnormale geluiden het luidst zijn tijdens inspiratie, zijn ze van een andere ziekte dan in de borstkas. Als u een verandering in de stem van uw hond hebt opgemerkt, is het strottenhoofd de waarschijnlijke abnormale plaats. Uw dierenarts zal systematisch met de stethoscoop over de neus, keelholte, strottenhoofd en luchtpijp luisteren om het punt van maximale intensiteit van elk abnormaal geluid te identificeren en om de fase van ademhaling te identificeren wanneer dit het duidelijkst is. Het is belangrijk om de locatie te identificeren waar het abnormale geluid vandaan komt en om verzwarende oorzaken te zoeken.

Interne beeldvormingstechnieken, zoals radiografie en fluoroscopie, zijn belangrijk voor het beoordelen van het cardiorespiratoire systeem en om andere of aanvullende oorzaken van ademhalingsmoeilijkheden uit te sluiten. Dergelijke aandoeningen kunnen bijdragen aan een onderliggende obstructie van de bovenste luchtwegen, waardoor een subklinische aandoening klinisch wordt. Röntgenfoto's van het hoofd en de nek kunnen helpen om abnormale zachte weefsels van de luchtwegen te identificeren. Een computertomografie (CT)-scan kan ook worden gebruikt om aanvullende anatomische details te verschaffen.

In sommige gevallen kan de fysiologische erfenis van uw hond de diagnose duidelijker maken, zoals bij honden die brachycefalisch zijn. In deze situaties zal uw dierenarts de locatie bepalen die het meest wordt beïnvloed door het exterieur van uw hond en beslissen waar hij verder moet.

Behandeling

Houd uw hond koel, stil en kalm. Angst, inspanning en pijn kunnen leiden tot een grotere beweging van lucht in en uit de longen, waardoor de luchtstroom mogelijk verslechtert. Lage zuurstofniveaus in het bloed en weefsels, en verminderde beweging van lucht in en uit de longen treden op bij langdurige, ernstige blokkering van de luchtstroom; aanvullende zuurstof is niet altijd van cruciaal belang voor het ondersteunen van patiënten met gedeeltelijke luchtwegcollaps. Houd bovendien nauwlettend de effecten in de gaten van sedativa die zijn voorgeschreven, aangezien sedativa bekend staan om het ontspannen van de spieren van de bovenste luchtwegen en het verergeren van de blokkering van de luchtstroom. Wees voorbereid op een spoedbehandeling als er volledige obstructie optreedt.

Extreme blokkering of obstructie van de luchtwegen kan een noodintubatie vereisen (dat wil zeggen, doorgang van een endotracheale tube door de mond en in de luchtpijp [luchtpijp] om zuurstof de longen te laten bereiken). Als obstructie intubatie verhindert, kan een noodtracheotomie (een chirurgische opening in de luchtpijp [luchtpijp]) of doorgang van een tracheale katheter om zuurstof toe te dienen) de enige beschikbare manier zijn om in leven te blijven. Een tracheale katheter kan de oxygenatie echter slechts kort volhouden, terwijl naar een meer permanente oplossing wordt gezocht. Een operatie kan nodig zijn als een biopsie een massa in de luchtwegen heeft aangetoond.

preventie

Vermijd zware lichamelijke inspanning, hoge omgevingstemperaturen en extreme opwinding. Uw dierenarts zal u adviseren over het juiste niveau van lichaamsbeweging om uw hond aan te moedigen.

Wonen en Management

De ademhalingsfrequentie en inspanning van uw hond moeten nauwlettend worden gecontroleerd. Volledige blokkering of obstructie kan optreden nadat een ogenschijnlijk stabiele patiënt naar huis is gebracht of als voortdurende observatie niet haalbaar is. Zelfs bij chirurgische behandeling kan een zekere mate van obstructie gedurende 7 tot 10 dagen blijven bestaan als gevolg van postoperatieve zwelling. Gedurende deze tijd moet u voorzichtig zijn om uw hond te beschermen tegen complicaties als gevolg van moeizame ademhaling.

Na de operatie kan uw hond pijn voelen en heeft hij voldoende rust nodig op een rustige plek, uit de buurt van andere huisdieren en actieve kinderen. U kunt overwegen om voor een korte tijd kooirust te houden, totdat uw hond zich weer veilig kan bewegen zonder overmatige inspanning. Uw dierenarts zal u ook een korte kuur met pijnstillers voorschrijven totdat uw hond volledig is hersteld, samen met een milde antibioticakuur, om te voorkomen dat opportunistische bacteriën uw hond aanvallen. Medicijnen moeten precies zoals voorgeschreven worden gegeven, met de juiste dosering en frequentie. Houd er rekening mee dat een te hoge dosering van pijnstillers een van de meest te voorkomen doodsoorzaken is bij huisdieren.