Er Bestaat Niet Zoiets Als Een Gedeeltelijk Zindelijk Getrainde Hond' (weet Ik Het Niet)

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Ik zit in de problemen. Grote problemen. Ik heb deze huisgast dit weekend. En deze week schreef ze toevallig een PetConnection-functiepost met de titel "Er bestaat niet zoiets als een 'gedeeltelijk' zindelijke hond."

Het is een probleem waarom? Omdat ik een hond heb die niet zindelijk is. Daar. Ik heb het gezegd: "Mijn naam is Patty en mijn hond is niet zindelijk."

Als ik er in het openbaar naar toe ga, krijg ik waarschijnlijk geen pas met Gina. Ik ben tenslotte een dierenarts voor kleine dieren. Wat is er in godsnaam mis met mij dat het me niet lukt om te voorkomen dat mijn eigen Slumdog de vloer bevuilt?

Dit is wat zij en Dr. Marty Becker te zeggen hebben:

"De eerste stap om van een volwassen hond een betrouwbaar huisdier te maken, is het omarmen van een sleutelconcept: er bestaat niet zoiets als een "gedeeltelijk" zindelijke hond. Hij is het of hij is het niet.

Waarom is het belangrijk om dit te beseffen? Want als je een hond hebt die "soms" betrouwbaar is, heb je een hond die niet begrijpt wat er van hem wordt verlangd, waarschijnlijk omdat niemand hem in de eerste plaats goed heeft geleerd. Je huisdier straffen is niet eerlijk, en het is ook niet het antwoord: je moet terug naar af en hem goed leren. Geen snelkoppelingen hier.”

Ja, geen snelkoppelingen. Weet ik het niet.

Het probleem is dat ik de basisprincipes maar al te goed begrijp: hem in de krat als hij alleen is, een strikt schema aanhouden, kijken als een havik, geen mogelijkheden bieden voor eenzaam huiszwerven, alleen corrigeren als ik hem op heterdaad betrap, een enzymatische reiniger gebruiken om fouten uit het verleden te "wissen", en als een gek te prijzen als hij het goed doet.

Het probleem is dat Slumdog me zelfs in de eenvoudigste dingen verslaat. Een boek lezen terwijl hij aan een leiband aan je vastzit? Hij zal daar poepen … in stilte … met een wakende stank voor prima facie bewijs. En het raakt me altijd een paar seconden na het poepen - te laat om te corrigeren.

Dan is er het krat-ding: ooit een hond ontmoet die graag in zijn bench poept en plast? Dit is een hond die nooit meer dan vier uur in zijn bench doorbrengt. Hoe kan het dat hij de kruk even comfortabel vindt om op te liggen als zijn beddengoed?

En het schema: hoewel ik me heb verwaardigd hem tijdens het trainingsproces een commercieel dieet te geven om zijn ontlastingsvolume te verminderen, komt de ontlasting van Slumdog nog steeds snel, woedend en volledig vrij van de alledaagse attributen van welk schema dan ook. Het is alsof hij een richtsnoer van mijn geiten heeft genomen: een pellet hier, een pellet daar. Overal een korrel, korrel.

Op het zelfgemaakte dieet? Vergeet het maar. Het is hetzelfde, alleen het volume van de ontlasting is verbeterd en op de een of andere manier plakt het meer aan zijn vacht. Rauw? Ik heb dat ook geprobeerd, hoewel ik zal toegeven dat de paar dagen die ik probeerde misschien niet genoeg waren om een patroon vast te stellen. Toch was de geur van het resulterende fecale materiaal met een klein volume zo stinkend dat ik een masker nodig had om door de kratopruimingen te komen.

De zaken verbeteren echter. Als ik hem naar mijn werk breng, wat ik de komende weken ga doen, kan ik hem elk uur mee uit nemen (of door iemand anders laten doen). Iedereen is op zoek naar zijn hurkgedrag in de kooi. Iedereen weet hem te prijzen en te aaien na een behoorlijke eliminatie.

Maar niemand begrijpt mijn pijn. Ze kijken allemaal gewoon naar Slumdog alsof hij de Forrest Gump van de hondenwereld is. Wat hij ook zou kunnen zijn.

Ik hoop dat mijn "tegelgetrainde" hond me niet in verlegenheid brengt als Gina op bezoek komt.

Ik probeer het, Gina; echt ik ben.