Wat Is Een BDLD (Big-Dog-Little-Dog)? En Waarom Het Je Iets Zou Kunnen Schelen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-11 15:42

Heb je een kleine hond? Een grote hond? De kans is groot dat je het een of het ander hebt. Hoe dan ook, u moet op de hoogte zijn van een scenario voor de gezondheidszorg voor huisdieren dat we BDLD (big-dog-little-dog) noemen. Het is wat er gebeurt als grote honden een hap uit kleintjes nemen, ze mishandelen en kneuzen tot op een centimeter van hun leven - zo niet ronduit doden.

Het enige dat nodig is, is een hap, een half energetische hoofdschudde, en het volgende dat je weet, is dat de kleine hond op de grond ligt en de snelste reis naar de dierenarts nodig heeft die hij ooit heeft gehad. Nee, het is nooit mooi.

Soms gebeurt het wanneer de kleine honden ongepast handelen. Inderdaad, vaker wel dan niet is dat op zijn minst gedeeltelijk het geval. Kleine honden in onze cultuur mogen zich vaak gedragen als kleine Napoleons, en zijn bijgevolg in staat om zichzelf effectiever in gevaar te brengen dan welke wilde hond dan ook in een standaard roedelscenario (ze zijn tenslotte opgevoed met het idee dat de wereld draait rond hun familiale nexus; dat wil zeggen, hen).

Andere keren draait het allemaal om de grote 'uns'. Ze zijn ongesocialiseerd en onhandelbaar. Misschien hebben ze roofzuchtige agressieproblemen die hun opname in elk sociaal scenario zouden uitsluiten (denk aan puppyparken) - als hun eigenaren maar de waarschuwingssignalen herkenden en erop reageerden.

Maar meestal is het een perfecte storm van alle bovenstaande problemen. Misschien is er speelgoed in het spel. Of een traktatie. Of een onbedoelde grauw of gesnuif. Of een andere trigger. Gewoon water toevoegen … en er ontstaat een insta-ramp.

In de nasleep van de blow-up hebben de meest voorkomende verwondingen te maken met het "eenvoudig" verpletteren van weefsels. Een set kaken die met gemiddelde druk op de borst of buik worden uitgeoefend, is meestal voldoende om bloedingen, blauwe plekken, spierafscheiding en hernia te veroorzaken (zoals wanneer holtes worden doorbroken en dingen die in de buik- of borstholte moeten blijven, naar nabijgelegen locaties vloeien - meestal alleen onder de huid).

Zelfs als de kleine hond een acuut, zwaar trauma overleeft, zoals longkneuzingen (pulmonale kneuzingen), blaasruptuur of abdominale hernia, kunnen de problemen op middellange termijn die verband houden met infectie indrukwekkend ontmoedigend zijn. Stel je voor dat je een ernstige verwonding overleeft en vervolgens weken of maanden aan infecties lijdt die verband houden met de oorspronkelijke aanval. Het is inderdaad om deze reden dat ik eigenaren waarschuw om de verwondingen tegen meer dan de nominale waarde te accepteren - een realistische langetermijnvisie is absoluut noodzakelijk.

Grotendeels komt dat omdat de kosten indrukwekkend kunnen worden na weken van intensieve wondverzorging. Terugkerende culturen, dagelijkse verbandwissels, dure injecteerbare antibiotica, hotpacking, hydrotherapie, frequente operaties, enz. Het hoort er allemaal bij - een die ik niemand toewens, laat staan een nietsvermoedende hond.

Maar het zijn niet alleen de kleine honden die lijden. Ongeacht de omstandigheden worden deze grotere hondenagressors vaak gebrandmerkt als gevaarlijk, soms onterecht, soms met ernstige juridische gevolgen. En eigenaren worden vaak achtergelaten met de enorme dierenartsrekeningen van de kleine honden - samen met het niet-zo-arme schuldgevoel.

Dus hier dring ik er bij u op aan om niet alleen rekening te houden met het ernstige lijden, de hoge stress en de aanzienlijke kosten die gepaard gaan met BDLD-situaties. Hier leg ik uit hoe een greintje preventie … je kent de rest.

Hoewel 100 procent veiligheid onmogelijk te bereiken is als je bereid bent om je hond te laten socializen met anderen (iets waar we het allemaal over eens zijn dat het bijna altijd een goede zaak is), zijn er enkele benaderingen die de gevaren van het ergste helpen minimaliseren soort aanvallen. Hoewel trainers en gedragsdeskundigen het best zijn toegerust om hun mening te geven, zijn hier mijn drie suggesties:

1. Socialisatie, socialisatie, socialisatie. Het weerspiegelt het beroemde refrein van onroerend goed, omdat het zo cruciaal en zo waar is: er gaat niets boven het vroeg en vaak nemen van stappen om ervoor te zorgen dat uw honden goed worden gesocialiseerd met de grootst mogelijke verscheidenheid aan honden en mensen.

2. Training helpt, maar is vaak niet genoeg. We hebben het hier over instinctief gedrag. Kleine honden kunnen eruit zien als een prooi. Zelfs de best getrainde hond zal niet per se reageren op een commando dat indruist tegen wat elke vezel van zijn hondje hem vertelt dat een perfect acceptabele oplossing is voor dit vluchtende ding voor hem. En kun je het hem kwalijk nemen dat de meeste nieuwerwetse kleine honden meer op grote knaagdieren lijken dan op kleine honden? (Kom naar Miami, ik zal je degene laten zien die ik bedoel.)

3. Ken uw eigen hond. Geen enkele hond is perfect. Niemand van ons is zo waanvoorstellingen dat we dit basisconcept niet zouden begrijpen. Daarom weet ik dat mijn bazige Franse bulldog met een luchtwegen waardoor hij klinkt alsof hij constant een laag gegrom uitstraalt, een mooi doelwit zou zijn voor een grotere tegenstander. Dus waarom zou ik ooit ravotten in het puppypark als er een grote alfahond in de buurt is? Sorry, het is het gewoon niet waard.

Omgekeerd, degenen die in ontkenning zijn over de ontwerpen van hun grote hond op kleine dingen, wiens triggers slecht worden begrepen, of wiens tolerantie voor kleintjes nooit op de proef is gesteld … ze moeten weten dat de regel "hij deed dat nooit eerder" geen excuus - vooral als die grote hond maar één keer per twee blauwe maan naar buiten gaat voor een ravotten met meerdere honden.

OK, dus dat is genoeg testiness voor vandaag. Jouw beurt…

Dr. Patty Khuly

_{Kunst van de dag: "Grote Hond, Kleine Hond" door J. Cator. Ace (grote hond) en Max (kleine hond) spelen op de veranda. Max ziet eruit alsof hij het hem overhandigd wil hebben, toch?}