Het Vouwen Van De Darmen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Darminvaginatie bij katten

Een verandering in de vorm van de darm kan ertoe leiden dat het aangetaste deel van de darm uit zijn normale plaats (prolaps) glijdt in een aangrenzende holte of kanaal in het lichaam. Intussusceptie, de medische term die wordt gebruikt om deze aandoening te beschrijven, kan ook worden gebruikt om een gevouwen deel van de darm (invaginatie) te beschrijven, waardoor dat deel van het darmkanaal wordt geblokkeerd. Elk van deze aandoeningen kan leiden tot een ontsteking van de darmen.

Hoewel darminvaginatie kan voorkomen bij dieren van alle leeftijden, komt het vaker voor bij jongere dieren met een zwakker immuunsysteem, meestal tussen de leeftijd van één week tot negen jaar. Bij aangetaste dieren is ongeveer 80 procent jonger dan een jaar. Hoewel elk ras kan worden aangetast, is gebleken dat het Siamese ras een hogere frequentie heeft. Het exacte mechanisme achter deze medische aandoening is onbekend. Deze obstructie kan gedeeltelijk of volledig zijn, maar het optreden van een darminvaginatie leidt uiteindelijk tot een mechanische obstructie van het maagdarmkanaal.

Symptomen en typen

De klinische symptomen die verband houden met de invaginatie zullen afhangen van het anatomische gebied van de invaginatie. Als de darminvaginaties optreden in de gastro-oesofageale regio's - waar de maag en de slokdarm zich bevinden (gastro-oesofageale intussusceptie of GEI) - zijn de tekenen meestal veel ernstiger dan wanneer ze in andere regio's voorkomen.

Bovendien, als er een totale obstructie is, zal de kat mogelijk ernstige complicaties en symptomen hebben die ernstiger zijn. Of het nu gedeeltelijk of volledig is, obstructie van het maagdarmkanaal (GI) kan leiden tot hypovolemie, uitdroging en aantasting van de veneuze en/of lymfatische systemen. Langdurige obstructie kan leiden tot necrose (afsterven van het weefsel) en verstoring van de normale capaciteit van de mucosale barrière die het maagdarmkanaal beschermt, waardoor bacteriën en toxines in het maagdarmkanaal kunnen worden opgenomen.

Andere veel voorkomende symptomen kunnen zijn:

Darminvaginatie hoog in het darmkanaal

• Moeite met ademhalen (kortademigheid)
• Braken
• Bloederig braaksel (hematemesis)
• Regurgitatie (onvermogen om voedsel door te slikken)
• Buikpijn
• Opgezette buik

Darminvaginatie laag in het darmkanaal

• Bloederige diarree (melena)
• Af en toe braken
• Verlies van eetlust (anorexia)
• Gewichtsverlies
• Persen om te poepen (tenesmus)

Oorzaken

Het kan een uitdaging zijn om de exacte oorzaak te isoleren, omdat elke ziekte die de gastro-intestinale motiliteit kan veranderen, kan leiden tot een darminvaginatie. Enkele van de meest voorkomende oorzaken zijn: enteritis, recente buikoperaties, darmwandziekte, darmparasieten, een vreemd voorwerp in het kanaal en intense samentrekkingen van het darmgedeelte van de darm.

Diagnose

Uw dierenarts zal uw kat grondig lichamelijk onderzoeken, rekening houdend met de achtergrondgeschiedenis van symptomen en mogelijke incidenten die tot deze aandoening hebben geleid. Omdat er verschillende mogelijke oorzaken zijn voor deze aandoening, zal uw dierenarts hoogstwaarschijnlijk differentiële diagnose gebruiken. Dit proces wordt geleid door een diepere inspectie van de schijnbare uiterlijke symptomen, waarbij elk van de meest voorkomende oorzaken wordt uitgesloten totdat de juiste aandoening is opgelost en op de juiste manier kan worden behandeld.

Hoewel sommige darminvaginaties chronisch van aard kunnen zijn, bevestigt een chronische voorgeschiedenis van braken en/of diarree niet noodzakelijkerwijs een darminvaginatie. Beeldvorming wordt vaak gebruikt om de darmen goed te bekijken voor mogelijke andere oorzaken. Dit kan een object in het darmkanaal of een weefselmassa tonen. Uw dierenarts kan er ook voor kiezen om een contrastmiddel te gebruiken - een oplossing die op röntgenfoto's wordt gemarkeerd - dat ofwel wordt geïnjecteerd of aan uw kat wordt gevoerd, zodat het kan worden gevolgd terwijl het door het darmkanaal gaat, zodat uw arts om abnormale bochten van obstakels te bekijken.

Er zal een fecaal monster worden genomen om te controleren op darmparasieten en de elektrolytenbalans zal worden gecontroleerd. In het geval van darminvaginatie die zich hoog in het maagdarmkanaal bevinden, zijn verstoringen van de elektrolytenbalans, zoals hypokaliëmie, hypochloremie en hyponatriëmie, niet ongewoon.

Behandeling

Onmiddellijke en agressieve behandeling met intraveneuze vloeistof moet worden gegeven als uw kat uitgedroogd is, en de verstoring van de elektrolytenbalans van uw kat moet ook worden behandeld. Uw dierenarts zal in eerste instantie werken aan het stabiliseren van uw kat en het aanpakken van eventuele tekenen van verstoring van de elektrolytenbalans. Een natriumoplossing kan ook worden gegeven als blijkt dat uw kat hyponatriëmie heeft. Na elke chirurgische ingreep wordt aanbevolen de dagelijkse activiteiten van uw kat te beperken totdat volledig herstel heeft plaatsgevonden. Antibiotica worden vaak toegediend om de kans op het ontstaan van een mogelijke infectie te verkleinen.

In het geval dat een vreemd voorwerp de obstructie veroorzaakt of als er een volledige blokkade aanwezig is, moet een operatie worden gestart om het probleem te verhelpen. Als uw dierenarts denkt dat het darmweefsel is verzweerd als gevolg van de irritatie, kunnen medicijnen worden voorgeschreven om genezing te bevorderen en infectie te voorkomen.

Wonen en Management

Het is belangrijk om vocht vast te houden na de chirurgische ingreep om uitdroging te voorkomen. De meeste recidiefproblemen treden op binnen de eerste paar weken na de operatie van het dier, dus dit is het moment voor meer zorgvuldige observatie. Uw arts zal u adviseren over een geschikt dieet voor de dagen na de operatie of behandeling. Over het algemeen zullen het de eerste dagen kleine, licht verteerbare maaltijden zijn, en afhankelijk van het herstel van uw kat kan het dieet weer normaal worden zodra het probleem is opgelost.