Parasitaire Infectie (Leishmaniasis) Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Leishmaniasis bij honden

Leishmaniasis, de medische term die wordt gebruikt voor de zieke aandoening die wordt veroorzaakt door de protozoaire parasiet Leishmania, kan worden onderverdeeld in twee soorten ziekten bij honden: een huidreactie (huidreactie) en een viscerale reactie (buikorgaan) - ook bekend als zwarte koorts, de meest ernstige vorm van leishmaniasis.

De infectie wordt verkregen wanneer zandvliegen de flagellated parasieten in de huid van een gastheer overbrengen. De incubatietijd van infectie tot symptomen is over het algemeen één maand tot meerdere jaren. Bij honden verspreidt het zich onveranderlijk door het lichaam naar de meeste organen; nierfalen (nierfalen) is de meest voorkomende doodsoorzaak en vrijwel alle geïnfecteerde honden ontwikkelen een viscerale of systemische ziekte. Maar liefst 90 procent van de geïnfecteerde honden zal ook huidbetrokkenheid hebben. Er is geen voorkeur voor leeftijd, geslacht of ras; mannen hebben echter meer kans op een viscerale reactie.

De belangrijkste aangetaste orgaansystemen zijn de huid, nieren, milt, lever, ogen en gewrichten. Er is ook vaak een huidreactie, met laesies op de huid en haaruitval. Er is een duidelijke neiging tot bloedingen.

Getroffen honden in de VS blijken de Leishmania-infectie vaak te hebben opgelopen in een ander land, met name het Middellandse Zeegebied, Portugal en Spanje. Er zijn ook sporadische gevallen bevestigd in Zwitserland, Noord-Frankrijk en Nederland, en endemische gebieden in Zuid- en Midden-Amerika en in het zuiden van Mexico. Endemische gevallen in Oklahoma en Ohio zijn daar ook gemeld bij hondenpopulaties.

Het is belangrijk op te merken dat leishmaniasis een zoönotische infectie is en dat de organismen die zich in de laesies bevinden, op mensen kunnen worden overgedragen.

Symptomen en typen

Er zijn twee soorten leishmaniasis bij honden: visceraal en cutaan. Elk type beïnvloedt verschillende delen van het lichaam van de hond.

Visceraal - beïnvloedt organen van de buikholte

• Ernstig gewichtsverlies
• Verlies van eetlust (anorexia)
• Diarree
• Teerachtige ontlasting (minder vaak voor)
• Braken
• bloedneus
• Oefening intolerantie

Cutaan - beïnvloedt de huid

• Hyperkeratose - meest prominente bevinding; overmatige epidermale schilfering met verdikking, depigmentatie (verlies van huidskleur) en kloven van de snuit en voetzolen
• Alopecia - droge, broze haarvacht met symmetrisch haarverlies
• Knobbeltjes ontwikkelen zich meestal op het huidoppervlak
• Intradermale knobbeltjes en zweren kunnen worden gezien
• Abnormaal lange of broze nagels zijn een specifieke bevinding bij sommige patiënten

Andere tekenen en symptomen die gepaard gaan met leishmaniasis zijn onder meer:

• Lymfadenopathie - ziekte van de lymfeklieren met huidlaesies in 90 procent van de gevallen
• Vermagering
• Tekenen van nierfalen - overmatig urineren, overmatige dorst, mogelijk braken
• Neuralgie - pijnlijke aandoening van de zenuwen
• Pijn in de gewrichten
• Ontsteking van de spieren
• Osteolytische laesies - een "uitgeslagen" gebied met ernstig botverlies
• Ontsteking van de bekleding van botten; bijzonder
• Koorts met een vergrote milt (bij ongeveer een derde van de patiënten)

Oorzaken

Reizen naar endemische gebieden (meestal de Middellandse Zee), waar de hond kan worden blootgesteld aan zandvliegen - een Leishmania-gastheer - is de meest voorkomende manier om de infectie op te lopen. Het ontvangen van een transfusie van een ander besmet dier kan echter ook leiden tot leishmaniasis.

Diagnose

Uw dierenarts zal uw hond grondig lichamelijk onderzoeken, rekening houdend met de achtergrondgeschiedenis van symptomen en mogelijke incidenten die tot deze aandoening hebben geleid. Er wordt een volledig bloedprofiel gemaakt, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek. Uw arts zal op zoek gaan naar bewijs van ziekten zoals lupus, kanker en hondenziekte, naast andere mogelijke oorzaken van de symptomen. Weefselmonsters van de huid, milt, beenmerg of lymfeklieren zullen worden genomen voor laboratoriumkweek, evenals vloeistofaspiraten. Aangezien er vaak verwante laesies op het huidoppervlak zijn, zal ook een huidbiopsie in orde zijn.

De meeste honden met leishmaniasis hebben een hoog eiwit- en gammaglobulinegehalte, evenals een hoge leverenzymactiviteit. Toch zal uw dierenarts tekenkoorts als oorzaak van de symptomen moeten elimineren en mogelijk specifiek op lupus testen om het uit te sluiten of als oorzaak te bevestigen.

Behandeling

Tenzij uw hond extreem ziek is, wordt hij poliklinisch behandeld. Als het vermagerd en chronisch geïnfecteerd is, moet u mogelijk euthanasie overwegen omdat de prognose voor dergelijke dieren erg slecht is. Als uw hond niet ernstig geïnfecteerd is, zal uw dierenarts u een hoogwaardig eiwitdieet voorschrijven, een dieet dat indien nodig specifiek is ontworpen voor nierinsufficiëntie.

Dit is een zoönotische infectie en de organismen die zich in de laesies bevinden, kunnen op de mens worden overgedragen. Deze organismen zullen nooit volledig worden geëlimineerd en terugval, waarvoor behandeling nodig is, is onvermijdelijk.

Er zijn medicijnen die kunnen helpen bij het behandelen van symptomen en bij het aanpakken van de ziekte. Uw dierenarts zal u adviseren over de beste cursus.

Wonen en Management

Uw dierenarts zal uw hond willen controleren op klinische verbetering en op identificatie van organismen in herhaalde biopsieën. Enkele maanden tot een jaar na de eerste therapie kunt u een terugval verwachten; uw dierenarts zal de toestand van uw hond ten minste om de twee maanden na voltooiing van de eerste behandeling opnieuw willen controleren. De prognose voor een succesvolle genezing is zeer voorzichtig.