Mank Lopen Door Pijn Of Letsel Bij Konijnen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Kreupelheid bij konijnen

Kreupelheid wordt gedefinieerd als de handicap van een ledemaat tot het punt waarop beweging wordt belemmerd. Dit is meestal het gevolg van een ernstig letsel aan een ledemaat of als een bijwerking van hevige pijn in de ledematen. Naarmate het konijn minder tijd besteedt aan het gebruik van de ledemaat, kan het andere onaangetaste ledematen gaan bevoordelen. Bovendien zal het konijn lijken te lopen in plaats van te springen, omdat het zijn achterpoten niet zal gebruiken om af te duwen. De spier-, zenuw- en huidsystemen kunnen allemaal worden aangetast door kreupelheid.

Symptomen en typen

Naast een beperkt bewegingsbereik in de gewrichten, abnormale positionering van gewrichten en abnormale gewrichtsgeluiden, kan een konijn met kreupelheid tekenen vertonen zoals:

• Pijn
• Depressie
• Lethargie
• Gebogen houding tijdens het zitten
• Tegenzin om te bewegen
• Verbergen
• Tandenknarsen
• Grommen of huilen bij beweging
• Verminderde eetlust of waterinname
• Gebrek aan zelfverzorging
• Verkeerde gang - moeite met springen, klimmen (trappen)
• Onevenwichtige spiermassa
• Benige uitsteeksels
• Zwelling over gewrichten
• Urineverbranding in het perineale gebied (vanwege het onvermogen om zichzelf correct te positioneren voor urineren)

Oorzaken

Er zijn verschillende oorzaken voor kreupelheid, waaronder:

• Aangeboren ontwikkelingsafwijkingen
• Letsel aan zacht weefsel, bot of gewricht
• Infectie - abces, septische artritis, pododermatitis (voetinfectie)
• Weke delen of bottumoren
• Artritis
• Schouder- of heupdislocatie (dysplasie)
• Elleboogdislocatie (dysplasie)
• Ligamentscheuren of verwondingen
• fracturen
• Spinale aandoeningen (tussenwervelschijfziekte)
• Spondylitis (ontsteking van de wervels)
• Obesitas, gebrek aan lichaamsbeweging

Diagnose

Uw dierenarts zal om te beginnen onderscheid moeten maken tussen kreupelheid als gevolg van spieronbalans en kreupelheid als gevolg van een zenuwaandoening. U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw konijn, het begin van de symptomen en mogelijke incidenten die tot deze aandoening hebben geleid, geven. Er zal een bloed- en urineanalyse worden uitgevoerd en een onderzoek van gewrichtsvloeistof om gewrichtsaandoeningen te identificeren en te differentiëren.

Visuele diagnostiek omvat röntgenfoto's voor alle vermoedelijke musculoskeletale oorzaken, en computertomografie (CT) en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om te helpen bij het identificeren en differentiëren tussen oorzaken. Uw arts kan ook elektromyografie (EMG) gebruiken om de elektrische activiteit van de spier te testen. Een spier- en/of zenuwbiopsie om de celstructuur van het spierweefsel te bestuderen kan ook noodzakelijk zijn door de bevindingen van uw arts.

Behandeling

De behandeling hangt af van de onderliggende oorzaak en de ernst van de ziekte. Als uw konijn ernstig gebrek aan eetlust heeft, kan sondevoeding worden gebruikt om de voeding op peil te houden totdat zijn toestand is gestabiliseerd. Er kunnen sedativa of sterke of milde pijnstillers worden gebruikt, zoals morfine of reguliere ontstekingsremmende medicijnen om ontsteking en zwelling te verminderen, waardoor het ongemak vermindert. Als een infectie wordt vermoed, kunnen antibiotica met de nodige voorzichtigheid worden gebruikt.

Verzorging van verband of spalk kan alles zijn wat nodig is om het ledemaatprobleem te verhelpen, maar als de aandoening ernstiger is, zoals gewrichtsmisvormingen, fracturen, abcessen, enz., kan een operatie worden uitgevoerd om de oorzaak van de aandoening te herstellen of weg te nemen. de handicap.

Wonen en Management

Thuis moet je je konijn een rustige plek geven om te herstellen, met zacht strooisel en dagelijkse verschoning van het beddengoed. Het verwijderen van vuil beddengoed en maatregelen om de vacht schoon en droog te houden, zijn een belangrijk onderdeel van het beschermen van uw konijn tegen een verslechtering van zijn toestand. De activiteit moet worden beperkt om het ledemaat te beschermen tegen verder letsel totdat de symptomen zijn verdwenen.

Het is belangrijk dat uw konijn tijdens en na de behandeling blijft eten. Moedig de inname van orale vloeistof aan door vers water aan te bieden, bladgroenten nat te maken of water op smaak te brengen met groentesap, en een grote selectie verse, bevochtigde groenten aan te bieden, zoals koriander, romaine sla, peterselie, worteltopjes, paardebloemgroenten, spinazie, boerenkool, en grashooi van goede kwaliteit. Bied uw konijn ook zijn gebruikelijke korrelvoeding aan, aangezien het oorspronkelijke doel is om het konijn aan het eten te krijgen en zijn gewicht en voedingsstatus te behouden. Als uw konijn dit voedsel weigert, moet u een papmengsel met een spuitje voeren totdat het zelf weer kan eten.

Geef uw konijn geen koolhydraatrijke, vetrijke voedingssupplementen, tenzij uw dierenarts dit specifiek heeft geadviseerd.