Met Kittens Komt Ringworm

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Het is lente en in veterinaire klinieken in het hele land wordt bij kittens en de dieren die met hen in contact zijn geweest, ringworm vastgesteld. Oké, het is niet eerlijk om kittens de schuld te geven van elk geval van ringworm, maar die zachte en donzige katachtige vacht herbergt misschien een ongenode gast.

Laten we dit eerst uit de weg ruimen - ringworm (juist dermatofytose genoemd) heeft niets met wormen te maken. Het kreeg de naam omdat de opstaande ring, die kenmerkend is voor de infectie bij mensen, maar niet bij huisdieren, een beetje lijkt op een worm die onder de huid zit. Ringworm is een soort schimmelinfectie die meestal de huid, vacht en nagels van katten aantast, met name kittens, en minder vaak honden en andere soorten. Katten krijgen de ziekte niet alleen vaker dan andere dieren, ze laten ook een GROOT aantal schimmelsporen achter als ze besmet zijn. Dus hoewel de ringwormschimmel vrijwel overal in onze omgeving te vinden is, is contact met een geïnfecteerd kitten of kat vaak verantwoordelijk voor het overweldigen van de natuurlijke afweer van een persoon of huisdier.

De meest voorkomende tekenen van ringworminfectie bij katten en honden zijn haaruitval, jeuk, een schilferige huid en broze of misvormde nagels. Het is belangrijk op te merken dat sommige katten asymptomatische dragers kunnen zijn, wat betekent dat hoewel ze er zelf volkomen normaal uitzien, ze een bron van infectie kunnen zijn voor andere personen in het huishouden.

Helaas passen de symptomen van ringworm bij zowat elke dermatologische aandoening die we als dierenartsen zien. De meest gebruikte diagnostische test omvat het plukken van haren uit aangetaste delen van het lichaam, ze in een speciaal type groeimedium duwen en tot drie weken wachten om te zien wat er groeit. Sommige dierenartsen zullen een zwart licht gebruiken om te identificeren welke delen van het lichaam mogelijk ringwormorganismen herbergen (sommige soorten fluoresceren), maar onderzoek met alleen zwart licht kan ringworm niet definitief diagnosticeren of uitsluiten. In moeilijke gevallen kan een huidbiopsie nodig zijn om een definitieve diagnose te stellen. Iets dat een tandenborsteltest wordt genoemd - in wezen de vacht van een huisdier borstelen met een tandenborstel en vervolgens de borstelharen in een schimmelgroeimedium steken - is een goede manier om potentiële asymptomatische dragers te screenen.

Het behandelen van ringworm is zelfs nog moeilijker dan het diagnosticeren ervan. Milde tot matige gevallen kunnen reageren op medicinale baden, lotions of dips (bijv. kalkzwavel, miconazol, chloorexidine). Door huisdieren met een lange vacht te scheren, kunnen de medicijnen de huid bereiken en het aantal aanwezige besmettelijke schimmelsporen verminderen. In ernstige gevallen zijn orale antischimmelmiddelen, zoals griseofulvine of itraconazol, vaak noodzakelijk. Voor grote honden wanneer kosten een probleem zijn, kan ketoconazol ook worden overwogen. Orale vlooienpreventiemiddelen die lufenuron bevatten, kunnen ook helpen ringworm te elimineren, maar mogen niet alleen worden gebruikt.

De behandeling moet over het algemeen enkele maanden worden voortgezet en mag niet worden gestopt totdat het haar opnieuw begint te groeien en de schimmelculturen opnieuw zijn gecontroleerd en negatief zijn bevonden.

Omdat ringworm zo besmettelijk is, moeten dieren die een behandeling ondergaan worden geïsoleerd en moeten eigenaren de delen van het huis waar besmette beestjes tijd hebben doorgebracht, ontsmetten. Stofzuig vloeren, vloerkleden en stoffering grondig, was al het mogelijke in heet water en droog het op een hete omgeving. Een oplossing van één deel bleekmiddel op dertig delen water zal de schimmel doden op harde oppervlakken die een dergelijke behandeling aankunnen.

Was zoals altijd uw handen grondig na het hanteren van een huisdier, vooral als het mogelijk ringworm heeft.

dr. jennifer coates