Onderzoek Suggereert Dat Jodiumarme Diëten Veilig Zijn Voor Gezonde Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Hyperthyreoïdie is de meest voorkomende hormonale afwijking bij katten. Traditionele behandelingen omvatten behandeling met radioactief jodium om de tumorcellen te inactiveren die overmatige secretie van schildklierhormoon veroorzaken, of medicatie om hormoonsecretie te onderdrukken. Enkele jaren geleden werd ontdekt dat een jodiumarm dieet net zo effectief was als de traditionele behandelingen voor de behandeling van hyperthyreoïdie bij katten.

De oplossing was revolutionair en verminderde de kosten voor de behandeling van deze aandoening aanzienlijk. Er ontstonden vragen over deze aanpak in huishoudens met meerdere katten, waar het onmogelijk is om voedselselecties met succes te scheiden en waar gezonde katten toegang zouden hebben tot jodiumbeperkte diëten. Zouden gezonde katten eronder lijden als ze een jodiumbeperkt dieet zouden volgen? Recente onderzoeksresultaten suggereren dat gezonde katten geen last hebben van jodiumarme diëten.

Hyperthyreoïdie en jodiumdeficiënte diëten voor katten

Het schildklierhormoon regelt de stofwisseling van het lichaam. Oudere katten met microscopisch kleine tumoren van de schildklier scheiden overtollig schildklierhormoon af, wat het metabolisme verhoogt. Deze overmatige afscheiding resulteert in een verhoogde eetlust met gewichtsverlies. Ze bedelen vaak om meer voedsel en wekken eigenaren 's avonds laat op met hongergehuil. Deze katten drinken ook veel water en plassen vaker. De verhoogde stofwisseling veroorzaakt ook een verhoogde hartslag en een eventueel hartgeruis als gevolg van een hartstoring. De verhoogde stofwisseling heeft ook invloed op de nierfunctie en deze katten hebben vaak secundair nierfalen wanneer de aandoening wordt gediagnosticeerd.

Schildklierhormoon is absoluut afhankelijk van jodium voor een goede werking. Recent onderzoek wees uit dat het onthouden van jodium aan katten met hyperthyreoïdie de productie van schildklierhormoon verminderde. Net als bij traditionele behandelingen verminderde dit de schadelijke effecten van overmatige productie van schildklierhormoon. Voor de kat met hypothyreoïdie was deze behandelmethode betaalbaarder en even betrouwbaar voor kattenbezitters als de traditionele behandelmethoden. Maar veterinaire wetenschappers maakten zich zorgen over de effecten van dergelijke diëten op normale katten in huishoudens met meerdere katten. In deze situaties is het soms onmogelijk om de toegang van normale katten tot jodiumarm voedsel te beperken.

Nieuwe onderzoeksresultaten over jodiumbeperkte diëten voor katten*

Op het recente Academie voor Veterinaire Interne Geneeskunde Symposium had ik de gelegenheid om wetenschappers te ontmoeten die het jodiumdeficiënte dieet hadden ontwikkeld en hun recente onderzoek naar de effecten van dit dieet op normale katten. Hun bevindingen waren buitengewoon bemoedigend.

Toegegeven, hun onderzoekspopulatie was beperkt, met 15 katten die een dieet kregen met voldoende jodium en 15 die hoeveelheden jodium kregen die werden aangetroffen in het dieet met hyperthyroid jodiumdeficiëntie. Wel hebben ze de onderzoeksperiode verlengd tot 18 maanden. Dit is veel langer dan de meeste voedingsonderzoeken. Hun bevindingen concludeerden dat er geen gezondheidsproblemen werden opgemerkt voor gezonde katten op een jodiumbeperkt dieet.

De onderzoekers geven toe dat langere studies nodig zijn om afdoende te bewijzen dat jodiumarme diëten veilig zijn voor normale katten. Dit onderzoek suggereert echter dat eigenaren van een kat met hyperthyreoïdie in een huishouden met meerdere katten geen enorme inspanningen hoeven te leveren om de voeding te scheiden en zelfs hetzelfde voedsel voor alle leden van het huishouden kunnen voeren. Natuurlijk moet voorzichtigheid worden betracht bij kittens die worden blootgesteld aan jodiumarme diëten. Hun gevoeligheid kan zeker leiden tot problemen en de toegang tot jodiumarme diëten moet worden beperkt totdat er onderzoek is gedaan in deze groep.

Dr. Ken Tudor

*Dit onderzoek is nog niet gepubliceerd.