Glen Of Imaal Terrier Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De Glen of Imaal is meer een werkende terriër dan een modieuze showhond. Het is uitgerust met een goed gespierde heup, gebogen en korte voorbenen, een sterke achterhand en een oplopende bovenbelijning. Een van zijn oorspronkelijke taken was om in holen te graven, waarbij hij zijn gewicht, kracht en krachtige staart gebruikte om hinderlijke dassen uit te roeien. In tegenstelling tot andere soorten terriërs, is de Glen of Imaal geen overdreven blaffer.

Fysieke eigenschappen

De Glen of Imaal is klein van stuk, maar aanzienlijk van formaat. Het lichaam van de Glen is langer dan hoog, met een standaardhoogte van 12 ½ tot 14 inch bij de schoft en een gewicht van 30 tot 40 pond. De vacht is dubbellaags en van gemiddelde lengte, met een zachte ondervacht en een hardere bovenvacht die over het algemeen tarwekleurig, blauw of gestroomd is.

Vooral kenmerkend voor dit ras zijn de voorpoten, die naar buiten zijn gekeerd. Zijn staart kan ondertussen worden gecoupeerd of losgemaakt, maar moet lang genoeg blijven om een goede houvast te bieden (om de hond uit leningen te trekken).

Persoonlijkheid en temperament

De Glen is volgzamer dan de meeste terriërrassen en handhaaft een stoïcijnse houding; stil en dodelijk als ze worden achtervolgd. In feite is zijn succes als jager grotendeels te danken aan zijn stille snelheid. Dit ras heeft echter een avontuurlijke kant en moet buiten een afgesloten gebied aan de lijn worden gehouden vanwege zijn voorliefde om instinctief op prooien te jagen. Er wordt gezegd dat zelfs een onzichtbare elektrische afrastering de jachtinstincten van een Glen of Imaal niet kan overwinnen.

De Glen is goedaardig en gedraagt zich goed met familieleden, andere huisdieren en kinderen; het is ook geschikt voor grote landelijke huizen of kleine stedelijke huizen. Hoewel het niet bekend staat om het uitdagen van grotere honden, deinst het ook niet terug voor een gevecht. Houd er rekening mee dat dit ras is gefokt om dassen en vossen te bestrijden. Het is een grote hond op kleine pootjes en hij heeft altijd grote plannen om uit te voeren.

Zorg

Zorgen voor een Glen of Imaal Terrier is vrij eenvoudig. Dit ras is stevig, met zeer weinig gezondheidsproblemen die verband houden met het ras, maar de oren moeten regelmatig worden verzorgd, waarbij overtollige haren worden verwijderd om ophoping te voorkomen die tot infectie kan leiden. De zachtere ondervacht mat of klit niet snel. Af en toe borstelen houdt de vacht echter schoon en gezond en voorkomt dat de vacht weerbarstig wordt. Door de vacht te wassen met shampoo kan deze zachter aanvoelen, maar veel liefhebbers van dit ras geven de voorkeur aan de natuurlijke ruwheid van de Glen's vacht.

Hoewel de Glen goed genoeg kan omgaan met slechte weersomstandigheden, moet hij in warme klimaten binnen worden gehouden. Bovendien vereisen zomerse temperaturen voldoende hydratatie om uw Glen comfortabel te houden, samen met een verkorting van de vacht. Hoewel zwemmen een goede afleiding kan zijn en een manier om af te koelen, moet de Glen worden beschermd tegen diep water, omdat zijn korte benen en zware lichaam niet goed genoeg coördineren om gedurende langere tijd te zwemmen. Een klein kinderzwembad moet uw Glen het plezier van zwemmen bieden, zonder het bijbehorende risico.

Bovendien, omdat Glen of Imaal Terriers natuurlijke gravers en achtervolgers zijn, zullen velen hun weg vinden uit een omheinde tuin. Om dit te voorkomen, moet u de hond in veilige, afgesloten ruimtes houden en hem regelmatig uitlaten tijdens lange wandelingen.

Gezondheid

De Glen of Imaal Terrier, die een gemiddelde levensduur heeft van 10 tot 14 jaar, kan last hebben van een klein gezondheidsprobleem zoals heupdysplasie bij honden (CHD) en een groot probleem zoals progressieve retinale atrofie (PRA). Tests voor het oog en de heup zijn nuttig voor de hond.

Geschiedenis en achtergrond

De Glen of Imaal Terrier is ontstaan in het toen desolate, rotsachtige landschap van de Wicklow Mountains in Ierland. In deze barre omgeving diende de Glen voor meerdere doeleinden in zijn rol als werkgenoot. Overdag volgden deze pittige terriërs dassen en vossen, ze bevechten ze gemakkelijk en besparen hun meesters de moeite om dit ongedierte aan te pakken. 'S Nachts, terwijl het gezin sliep, jaagden de Glen in stilte op ratten en waakten over het huis.

De Glen of Imaal Terrier had ook een glimmende persoonlijkheid, dus het was een welkome aanvulling op de familie. Thuis werkte Glens als draaispitshonden, waarbij ze hun krachtige benen gebruikten om het wiel te bewegen dat het spit boven het vuur draaide om de maaltijden te koken. Deze dappere honden konden in de grond graven om een das in hun eigen huis te confronteren en vervolgens kilometers ver rennen op de draaispit van de hete keuken.

Het ras wordt voor het eerst beschreven in 1870, na de erkenning op de Lisburn-hondenshow in Engeland. In die tijd werden terriers uit Ierland eenvoudigweg Irish Terriers genoemd, ongeacht het type terriër dat ze waren. Het zou nog wel even duren voordat de Glen een eigen naam zou hebben.

In 1933 werd de Glen of Imaal Terrier Club of Ireland opgericht en in 1934 werd de Glen geaccepteerd voor registratie door de Irish Kennel Club. Zoals met veel rassen, leed de Glen als gevolg van de oorlogen, en het aantal van het ras nam aanzienlijk af. Er waren maar weinig rassen met draaispits die wisten te overleven, omdat ze niet interessant genoeg werden geacht om te worden ontwikkeld via de populaire hondenshows, maar door de genegenheid van een paar vurige enthousiastelingen werd de Glen of Imaal naar hondenshows gebracht, waar hij de aandacht trok. van de begeleiders.

Het ras werd in 1975 erkend door de Kennel Club of England en in 1986 begonnen Amerikaanse enthousiastelingen de Glen of Imaal Terrier Club of America. Het zou enkele jaren duren voordat de Glen zou worden geaccepteerd voor registratie door de American Kennel Club, en uiteindelijk die status zou krijgen in 2004.

De groei van het ras is langzaam en voorzichtig geweest, en de Glen wordt nog steeds als een relatief zeldzaam ras beschouwd, maar het heeft het voordeel gehad dat het zijn oorspronkelijke kenmerken heeft behouden, vaak aangeduid als "antieke" eigenschappen.