Dingo Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Dingo's zijn een van de weinige succesvolle gevallen van wilde honden die in het wild gedijen. En hoewel het illegaal is om er een als huisdier te houden in zijn geboorteland Australië, zijn er sommigen die dat toch doen. De dingo is ook bekend onder verschillende andere inheemse Australische namen, waaronder Joogong, Mirigung, Noggum, Boolomo, Papa-Inura, Wantibirri, Maliki, Kal, Dwer-da, Kurpany, Aringka, Palangamwari, Repeti en Warrigal.

Vitale statistieken

Hoogte: 20 tot 24 inch

Gewicht: 22 tot 44 pond

Levensduur: 12 tot 15 jaar

Fysieke eigenschappen

In vergelijking met andere honden van vergelijkbare grootte heeft de dingo langere hoektanden in zijn lange snuit en een plattere schedel. Het gemiddelde gewicht is 22 tot 44 pond. De meeste dingo's zijn veelkleurig, met kleine witte aftekeningen op de borst, snuit, poten en/of poten. Zijn vacht, die meestal zanderig tot roodbruin van kleur is, is meestal kort - hoewel de dikte en lengte van het haar afhangen van het klimaat in het gebied.

Persoonlijkheid en temperament

De dingo is over het algemeen verlegen tegenover mensen. Er zijn echter meldingen van dingo's die zich wagen in parken, straten en voorstedelijke gebieden. De dingo is een zeer sociaal dier dat, indien mogelijk, een stabiele roedel zal vormen met duidelijk afgebakende territoria. In tegenstelling tot wolven jaagt de dingo zelden in roedels en jaagt hij het liefst als een solitair dier. Het is 's nachts actief in warmere streken, maar overdag actiever bij koeler weer.

Geschiedenis en achtergrond

De eerste Dingo werd in 1828 geregistreerd in de London Zoo; het werd eenvoudigweg de Australische hond genoemd. Het oudst bekende Dingo-fossiel dateert echter van rond 1450 voor Christus. (hoewel het vermoeden bestaat dat het nog ouder is). Het werd oorspronkelijk enkele duizenden jaren geleden door menselijke kolonisten naar het Australische continent gebracht, maar toen de Dingo eenmaal van menselijke controle afdwaalde, vormde het complexe roedels.

De Dingo, een snel hondenroofdier, voedt zich met konijnen en andere kleine wilde dieren, evenals met vee van boeren. Dit is ook de reden waarom velen in Australië en delen van Zuidoost-Azië (waar hij lang geleden is gemigreerd) de hond als ongedierte beschouwen. Alleen al in de Australische staat Queensland zijn er naar schatting tussen de 200.000 en 350.000 dingo's.

In de afgelopen jaren hebben organisaties zoals de Dingo Study Foundation en de Australian Native Dog Foundation zich toegewijd aan het bestuderen van dit ras.