Xoloitzcuintli (Xolo) Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Xolo, 'Mexicaanse haarloze hond'

In de volksmond bekend als de "Mexicaanse haarloze hond", behoort de Xoloitzcuintli (uitgesproken als shoh-loyts-kweent-lee) tot een van de oudste hondenrassen, en wordt in feite verondersteld naar Amerika te zijn gebracht tijdens de monumentale migratie van mensen over de Beringstraat naar schatting 12.000 jaar geleden.

Fysieke eigenschappen

Zoals hierboven vermeld, wordt de Xoloitzcuintli (of Xolo) vaak aangeduid met zijn bijnaam, de Mexicaanse haarloze hond. Dit is over het algemeen een verwijzing naar het normale gebrek aan haar van de Xolo's, hoewel veel Xolo's in feite worden geboren met een lichte haarlaag. Dit dient ook om de Xolo een van de hypoallergene rassen te maken. Zelfs degenen die zijn geboren met en hun haar behouden, hebben een dichte, platte vacht. De voorkeurskleuren voor de Xolo zijn donkere tinten grijs, rood, brons, bruin en verschillende tinten zwart.

Tot nu toe is de Xolo een product van evolutie in plaats van selectief fokken. De Xolo kan een van de drie maten zijn: speelgoed, miniatuur en standaard. De grootte van het speelgoed staat op een hoogte van 10-14 inch bij de schoft; de miniatuur op een hoogte van 14-18 inch bij de schoft; en de standaard op een schofthoogte van 18-23 inch.

Het lichaamstype is rechthoekig, met een iets langere lichaamslengte dan hoogte, taille opgetrokken. De nek is sierlijk lang met een wigvormige kop, taps toelopende snuit en van nature (niet bijgesneden) puntige oren.

Voor Xolo's die tot de haarloze variëteit behoren, kan er nog een kleine hoeveelheid kort haar zijn op de bovenkant van het hoofd, de voeten en aan het uiteinde van de staart. Bij gecoate Xolos bedekt het haar het hele lichaam, maar wordt het niet lang.

Persoonlijkheid en temperament

De Xoloitzcuintli wordt geprezen als zowel een metgezel als een waakhond en behoudt een kalme houding, zelfs als hij aandachtig blijft voor zijn omgeving. Het is een intelligent ras en traint over het algemeen gemakkelijk, zolang de training zachtaardig en consistent is. De Xolo zal niet goed reageren op harde trainingsmethoden.

Hoewel de volwassen Xolo bekend staat als kalm en ontspannen, heeft de Xolo-puppy, net als veel andere jonge dieren, meer energie en heeft hij meer dagelijkse beweging en aandacht nodig - en veel kauwspeeltjes. Als dit op de juiste manier en naar behoefte wordt gegeven en de training consistent is en met genegenheid wordt gehandhaafd, zal de Xolo-puppy uitgroeien tot een bewonderenswaardige en betrouwbare vertegenwoordiger voor zijn ras.

De Xolo behoudt enkele van zijn meer primitieve kenmerken, voornamelijk als jager van klein wild, dus zijn omgeving moet er een zijn waarin hij niet gemakkelijk zal kunnen ontsnappen (bijvoorbeeld hoge hekken, gesloten poorten).

Mensen hebben lang geloofd dat de warme, zachte huid van de Xolo helende energie uitstraalt, dus als onderdeel van zijn natuurlijke evolutie is afgestemd op zijn menselijke metgezellen, heeft de Xolo een sterk gevoel van rust en geduld met mensen ontwikkeld. Er wordt aangenomen dat de Xolo de pijn verlicht die gepaard gaat met reuma en hoofdpijn, en ook helpt bij het verlichten van slapeloosheid.

Zorg

De Xoloitzcuintli heeft weinig verzorging nodig. Over het algemeen is een zachte, warme doek om de huid te reinigen voldoende. De behoefte aan beweging is matig. Dagelijks wandelen of joggen en buiten spelen bij warm weer komt de gezondheid van de Xolo ten goede. Huidverzorging moet zorgvuldig worden uitgevoerd, met regelmatige controles om ervoor te zorgen dat de huid niet te droog is geworden. Huidverzorgingsproducten, lotions, shampoos of andere producten die de huid kunnen irriteren, moeten worden vermeden.

Met deze voorzorgsmaatregelen in gedachten, is het de belangrijkste zorg om je Xolo te beschermen tegen fel zonlicht en hem te beschermen tegen koude temperaturen. Omdat ze gevoelig zijn voor het klimaat, worden Xolos als binnenhonden beschouwd. Ze mogen nooit voor langere tijd buiten worden gelaten. Tijdens koude seizoenen kan je Xolo zich prettiger voelen in het dragen van een trui en natuurlijk zo min mogelijk buiten in de kou doorbrengen.

Gezondheid

Als gevolg van zijn natuurlijke evolutie is de Xoloitzcuintli een krachtig en gezond ras, met zeer weinig gezondheidsproblemen. Zoals eerder vermeld, moet de huid worden beschermd tegen chemicaliën, zon en gematigde veranderingen. Als er producten nodig zijn, blijf dan bij huidverzorgingsproducten die speciaal zijn ontwikkeld voor de gevoelige huid (zoals zonnebrandcrème voor baby's, babylotion, enz.). Het is altijd een goed idee om uw dierenarts te raadplegen voordat u iets nieuws op de huid van uw Xolo gebruikt.

Geschiedenis en achtergrond

Deze kleine hond met de ingewikkelde naam dateert zo'n 3.500 jaar geleden, in de tijd van de Azteken. De Xoloitzcuintli, waarvan men dacht dat ze op een gegeven moment uitgestorven waren vanwege zijn zeldzaamheid, maakte in de jaren vijftig een comeback in de hondenrassenwereld nadat een campagne was gevoerd om het ras van de vergetelheid te redden.

Sommige archeologen geloven dat de Xolo naar Amerika is gebracht door mensen die migreerden van de Aziatische continenten naar [wat nu] de Noord-Amerikaanse en Zuid-Amerikaanse continenten is, hypothetisch gevestigd als de eerste bewoners van de continenten en hun plek als de "inboorlingen" totdat later Europeanen arriveerden.

De naam Xoloitzcuintli is een samentrekking van Xolotl, de naam van een Azteekse Indiase god, en Itzcuintli, het Azteekse woord voor hond. Misschien vanwege de gemakkelijke en geruststellende persoonlijkheid van de Xolo, schonken de mensen die dit ras als metgezel kozen het de gunst van de goden, waardoor het een scheppingsgeschiedenis kreeg die wedijverde met het eigen verhaal van de mens.