IJslandse Herdershond Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Een inheems IJslands ras, de IJslandse herdershond is een geweldig herdersras, evenals een gezinshond en metgezel. Deze middelgrote hond is lief, vriendelijk en zeer toegewijd aan zijn baasje.

Fysieke eigenschappen

De IJslandse herdershond ziet er vanaf de zijkant bijna rechthoekig uit, met een hoogte van 16 tot 18 inch en met een gewicht van 20 tot 30 pond. Dit ras is er in twee verschillende vachttypes, korthaar en langhaar, beide met twee lagen. De donzige ondervacht is dik en zacht, met een dunnere rechte vacht bovenop.

De IJslandse herdershond heeft een gekrulde, borstelige staart met puntige oren en is verkrijgbaar in verschillende vachtkleuren, waaronder bruin, zwart, grijs en alle bruine tinten.

Persoonlijkheid en temperament

Hoewel dit hondenras voornamelijk werd gebruikt bij het hoeden, is de IJslandse herdershond erg vriendelijk en bevat hij weinig jachtinstincten. Deze herdershond geniet echt van menselijke interactie en is een goed familiehuisdier. In feite is de IJslandse herdershond niet alleen een gelukkige hond, maar ook een intelligente.

Zorg

Met zo'n dikke vacht heeft dit hondenras wel een wekelijkse borstelbeurt nodig. Een actief bewegingsplan is het beste voor de IJslandse herdershond. Het mag nooit te lang alleen worden gelaten, omdat isolatie kan leiden tot angstproblemen.

Gezondheid

De IJslandse herdershond heeft over het algemeen weinig gezondheidsproblemen met een gemiddelde levensverwachting van 12 tot 16 jaar. De belangrijkste gezondheidsproblemen die verband houden met de IJslandse herdershond zijn heupdysplasie en een oogaandoening die distichiasis wordt genoemd.

Geschiedenis en achtergrond

Dit ras is het enige inheemse hondenras van IJsland, voortgekomen uit de voorouders van de IJslandse herdershond die in de 9e eeuw met het Noordse volk werden meegebracht. Vanwege de barre omstandigheden van het IJslandse klimaat ontwikkelde het hondenras zich om te overleven op het ruige terrein en werd het een ideale landbouwhond.

Toen de landbouwbehoeften in de 20e eeuw afnamen, dreigde de IJslandse herdershond uit te sterven. Onlangs hebben fokkers in IJsland en andere landen bijgedragen aan het herstel van de IJslandse herdershond, hoewel het nog steeds een klein aantal is.